Վալեն էր պատմում այս պարի մասին: Տարանտելլայի տեսակ է, որ պարում են Իտալիայի հարավարևելյան Սալենտո շրջանում: Տարանտելլան հիշում եմ դեռ երաժշտական դպրոցից, օրինակ` էսպես:
Բայց պիցիկան:-) Ինչպես բոլոր ազգային պարերից, հողի հոտ ա գալիս: Ու ինչքան ներդաշնակ ա բնությանը. երբևէ տեսե՞լ եք աղավնիների «սիրահետումը»:-)) Էգը իր համար էս կողմ-էն կողմ ա գնում, արուն էլ պոչն ու թևերը բացած, ոգևորված, ղունղունելով մոտենում ա էգին ու սպասում, տեսնի, նա ինչպես կարձագանքի: Շատ նման են շարժումները:-)
Պատմությունն էր հետաքրքիր. ասում են, տարանտելլան ծիսական պար է եղել: Տարանտուլայի թունավոր խայթոցի արդյունքում մարդիկ սկսել են արագ-արագ, անկապ շարժումներ անել ու տարանտելլայով փորձել են մաքրել մարմինն այդ թույնից:
No comments:
Post a Comment