Wednesday, January 11, 2017

Stairway to artificial intelligence

Հենց նոր իմ սիրելի երիտասարդ աղջիկներից մեկն անկեղծորեն խոստովանեց. «Ես սպասում եմ օրվան, երբ կստեղծվի տուն մաքրող կոմպյուտեր»: 

Ինչո՞ւ ենք մենք դարձել աշխատանք չսիրող... Ինչո՞ւ  մենք չենք տեսնում չաշխատելու, չշարժվելու վտանգները.... Ինչո՞ւ ենք շունչը փոխանցում իրին: Բնական հիմարություն, ասել խելոք մարդուն (My, colleagues, they study artificial intelligence; me, I study natural stupidity): 

Տուն մաքրելը նշանակում ա սիրել քո տունը: Նշանակում ա հոգ տանել տան մասին: Նշանակում ա տան մեջ շունչ ունենալ: 

Մանավանդ էսօր, երբ տեխնոլոգիաները թույլ են տալիս ավելի զգացմունքային դարձնել խնամքը, ոչ թե պարտադիր, դարձնել այն արժանավայել, ոչ թե տաժանակիր: Էսօր տուն մաքրելը նշանակում ա հինը քո իսկ իրերից, որոնք դու ես սիրելի դարձրել տուն բերելով, հանել ու տեղ տալ նորին: Եթե էս կապն էլ խզվեց, ի՞նչն ա տունը տուն դարձնելու: 

Ոչինչ, որովհետև անկեղծորեն, քանի՞ ժամ ենք տանը լինում... Ստացվում ա խնամելու ժամանակն ա դառնում սիրելու ժամանակ... Ու մենք էդ ժամանակն էլ չենք ուզում տրամադրել... 

Մեկ-մեկ մտածում եմ, թե հիմար-հիմար բաներ եմ մտածում, հատկապես առօրյա, անկապ բաների շուրջ, բայց ախր էդ առօրյան էսպես աննկատ մեզ տանում ա իրային իրականություն, իսկ մարդկությունն ընդհանուր առմամբ սիրուն բաներ ունի:-)