Thursday, May 29, 2008

Անվերնագիր

Էսօր աշխարհի ամենալավ մարդկանցից մեկի ծննդյան օրն է... Ու ես երջանիկ եմ, որ հանդիպել եմ իրեն ու կարող եմ էսօր իրեն ասել էդ մասին: Երեկոյան եմ ասելու, երբ հանդիպենք մեր կանացի անկյունում: Էդ հրաշալի մարդու պատվին էսօր զուգվել-զարդարվել եմ:-) Մեր մեջ ասած, ուղղակի հագել եմ շանելյան հայտնի "սև շրջազգեստը", ոչ Շանելից, իհարկե:-)

Լինում են անհագուրդ քաղցրակերության օրեր: Էսօր, բացի աշխարհի ամենալավ մարդկանցից մեկի ծննդյան օրը լինելուց, նաև անհագուրդ քաղցրակերության օր է հայտարարված մեզ մոտ: Պարզվեց քաղցր ոչինչ չունեմ: Դե, կծու-թթու-աղի էլ չունեմ, բայց սույն հանգամանքն ինձ այդ պահին քիչ էր հուզում: Ի տարբերություն, իհարկե, քաղցրի չեղյալ պաշարների:

****
Իջանք "Աննա" խանութ` հստակ մտադրությամբ գնելու քաղցր, բայց նույնքան հստակ անորոշությամբ, թե ինչպիսի քաղցր է մեզ անհրաժեշտ: Անորոշության մեեեեեծ հստակության պատճառով դաաաաանդաղ սկսեցի անցնել քաղցրավենիքի դարակների կողքով ու մի պահ կանգ առա. կարծես թե գտա: Բայց դեռ պետք է մի լավ ուսումնասիրել. ախր, շատ անորոշ է մեր քաղցրամոլուցքը: Մինչ ես փոքր-ինչ կռացած (պարզվեց այն, ինչ կարող էր բավարարել մեր տենչը, մեջտեղի դարակում էր) փորձում եմ կարդալ, թե թխվածքաբլիթի մեջ ինչ մրգային միջուկ է, մեջքիս զգում եմ ինչ-որ նուրբ ու փափուկ հպում: Տարակուսած սկսում եմ բարձրանալ իմ ամբողջ հասակով մեկ ու ընթացքում լսել տղամարդու ձայն. "Այսօր գեղեցիկ շրջազգեստ եք հագել": Ձայնը կանգ չի առնում, փոքր-ինչ հուզված ելևեջները հեռանում են հենց այն պահին, երբ ես արդեն ուղիղ կանգնած եմ: Հետևից հասցնում եմ իմ անորոշությունից մի կերպ հնչունավորված երկար այդ "շնորհակալությունը" արտաբերել:

****

Շրջազգեստ... 100 տարի չէի լսել այդ բառը.... 1000 տարի չէի զգացել, որ տղամարդը կարող է ուղղակի անցնել կնոջ գեղեցկության կողքով... Չփորձել աղավաղել այն: Չփորձել յուրացնել այն: Չփորձել նսեմացնել այն: Չփորձել ցույց տալ, թե ինչքան է գնահատում այն: Ուղղակի զգալ գեղեցիկը...

****

Շնորհավո՜ր...

Monday, May 26, 2008

Ցանցառ

Երևի մեծանում ենք էն ժամանակ, երբ չենք կարողանում զարմացած նայել կյանքին... Երբ մինչև հարցը գիտենք պատասխանը, երբ սևն ու սպիտակն արդեն չեն կարողանում ապրել կողք-կողքի, ուր առաջ չէին նեղվում իրարից, որովհետև գիտեին, որ անխուսափելիորեն հաջորդելու են իրար, երբ գնահատականն առաջ է ընկնում ընկալումից ու դիմացինին հասկանալու ցանկությունից... կարճ` երբ սկսում ենք ինքներս մեզ լուրջ ընդունել: Ծիծաղը մեր հայելին է, ուր ծամածռված ու աղավաղված եսն անգամ ստիպված է մի կողմ նետել իր չարությունը, քանզի չտրվել ծիծաղի նուրբ ջերմությանն ուղղակի անհնարին է:

***
21-րդ դարում անպայման պետք է կարծիք ունենալ: Ամեն ինչի մասին: Կարծիքներով դասակարգվում ենք տեսակների: Ախր տեսակներով մտածելը հեշտ է. ո՞րն է հեշտ՝ 10 մասին մի ընդհանրական կարծիք ունենալը, թե՞ 10-ի մասին քսան մասնավոր դեպքերով պայմանավորված կարծիքներ ունենալը...

Ռաֆլեսիա ծաղիկ կա: Յոթ կիլոգրամ է կշռում: Փտած մսի հոտով ինդոնեզիական այս ծաղկին երկար ժամանակ չէին կարողանում խցկել որևէ ընտանիքի մեջ: Բայց գիտնականն էլ հենց նրա համար է, որ եղած-չեղածը մի լավ ուսումնասիրի ու կամ նոր կանոն ստեղծի կամ հնի մեջ տեղավորի: Ռաֆլեսիան տարիներով ուսումնասիրելուց հետո ի վերջո մտցրեցին մի ընտանիքի մեջ, որին պատականում է նաև հապալասը: Բուսաբանն էլ կասի, թե որն է դա:

Մենք էլ մարդկանց կարճ ու երկար ուսումնասիրելուց հետո տեղավորում ենք մեր տեսականիում ու պախարակում կամ պարգևատրում իր տեսակից շեղվելու համար: Հիմնականում ռաֆլեսիատեսակները հաճախ չեն պատահում, պատահելիս էլ արդեն համբերություն չունենք ուսումնասիրելու: Առաջ ենք ընկնում մեր խցկելամոլուցքով...

***
Շոգ է: Արևից տաքացող գլխում երկու արքա կա. տապն ու դնջությունը: Պաղպաղակի նման հալվող, ծորուն ու կպչուն մտքեր, որ աղտոտում են ուղեղդ ու ախտահարում ներսդ:

P.S. արդեն հուլիս է...

Wednesday, May 21, 2008

Երևան-Բոստոն-Երևան

Մայիս, 2008

Բոստոն

Երևան

Ամեն քայլափոխի սքանչելիորեն փթթող ծառ ու ծաղիկ, կանաչ ու արև, անձրև, ոսկրային սառցե քամի:

100 քայլափոխը մեկ մի դարավոր ծառ: Օրինակ` թթենի, որի հասուն պտուղները շըրըըըըըխկ` ասֆալտին, դու էլ վազելով ացնում ես ծառի տակով, որ քո քաղաքացի կերպարանքը չթթոտվի:


Ուրախ, երիտասարդ մարդիկ: Երիտասարդ, որովհետև ջահելի պես ուրախանում են կյանքով: 50-ամյա սպիտակահեր փնթի պանկ, որ իր շտապ, արժանապատիվ քայլերը համակցում է գրքի մաշված էջերին ցատկոտող սևուկ բառերին: 20-ամյա երիտասարդ, որի հանդերձի ու մազերի անփութության, իրենից մեծ պայուսակից դուրս ցցված գրքերի ու ջրի շշի համադրությունից զգլխիչ, պոռթկուն, խելագառ կենսուրախություն է բուրում:


Լուրջ, ինքնագիտակից մարդիկ: Ինքնագնահատականն ուղղակիորեն կապված է տարանցիկ հայացքների գնահատականներից: Գեղեցիկ աղջիկներ, որոնց գեղեցկությունը հաճախ պետք է պեղել անհեթեթ հանդերձների ու շպարի տակից: Ծիծակավոր մաչոների մեջ կորած, ինքնամոռաց քայլող երիտասարդ, որին տեսնելիս փորձում ես գոնե ժպտալով հաղորդել, թե “Мы одной крови.

Որոշակիության շքեղություն:

Անորոշության թշվառություն:


Ճաշակներն այստեղ չեն հակամարտում, այլ համադրվում:

Հակամարտել փորձող ճաշակին մեկուսացնում է հենց ինքն “Ձերդ գերազանցություն” մեծամասնությունը:


Փողոցային երաժիշտները ինքնաարտահայտվում են: Փող են աշխատում: Բոլորն են փող աշխատում այստեղ: Երևութի “լավության” անքակտելի մաս է կազմում դրան առնչվող գումարային որակը:


Փողոցային երաժիշտները մուրում են…

Մարդիկ հպվում, անցնում են` իրենց հավականություններով, արատներով, առաքինություններով…

Մարդիկ հպվում ու փորձում են մնալ` իրենց հավականություններով, արատներով, առաքինություններով…


Երևի շարունակելի…

Monday, May 19, 2008

Sound bites from the last training course

  • I need to make your problem my problem today to be able to change your "no".
  • Weakness is power.
  • When you run out of excuses, you have to face the reality and start to negotiate.
  • Positions are defined by our roles, whereas interests reflect human needs.
  • Never underestimate a weaker player; he may act in coalition with other players.
  • Preparation equals power.
  • Crisis is a blitz game.
  • Never make a tactical move that will block your strategic goal.
  • The most common form of human stupidity is forgetting what one is trying to do. (Nietzsche)
  • You gotta live in the same box: whether I lose or win, I have to get up in the morning and play the game again.
  • You gotta be your own guy!
  • Diplomacy is having them have it your way:-)
  • Finding out one's interests is like peeling an onion.
  • The significant problems we have cannot be solved at the same level of thinking with which we created them (Einstein)
  • Politics: (a) the art of possible; (b) who gets what, when and how!
  • Policy and politics should go hand in hand.
  • In brain-dead societies ideas are a threat, not an opportunity.
  • 2L= We should learn from the past, not live in it.
  • Tragedy is putting way too many resources into a small goal.
  • It's tough to negotiate with smb who's got a very strong alternative, but it's even tougher when one does not understand his own interests.
  • Being tough is not the same as doing well in negotiations.

Friday, May 16, 2008

Մի պատմության հպանցիկ վերլուծություն

Որ լեզուն պատմում է մարդու մասին անպատմելին, շատերին է հայտնի: Նկատե՞լ եք, ինչ հրաշալի ենք արտահայտվում գեղեցկության մասին որպես գաղափարի ու որքան աղքատիկ, որպես ամերօրյա զգացմունքի` "Սիրուն ա, չէ՞"...

Նախանցյալ շաբաթ Մարշալ Գանցը պատմում էր այն մասին, թե առաջնորդն ինչպես կարող է պատմության միջոցով հաղորդակցվել հանրության հետ:

Մի հատված նրա խոսքից:

The story you tell of why you sought to lead allows others insight into your values, why you have chosen to act on them in this way, what they can expect from you, and what they can learn from you.

A public story includes three elements:

  • A story of self: why you were called to what you have been called to.
  • A story of us: what your constituency, community, organization has been called to its shared purposes, goals, vision.
  • A story of now: the challenge this community now faces, the choices it must make, and the hope to which “we” can aspire.
Հետո կարդացի Լևոն Տեր-Պետրոսյան ելույթը: Ելույթի նպատակը, ինչպես ես հասկացա այն, իհարկե, մարտի 1-ի և հետագա դեպքերի ընթացքի մեկնաբանությունն էր և ընդդիմության հետագա քայլերը: Առաջին մասի հիմնական կառուցվածքը ուրիշի պատմության, այսինքն Ռոբերտ Քոչարյանի պատմության մեկնաբանությունն էր: Մեկնաբանության ընթացքում երբեմն պատմվում էր նաև իր` ԼՏՊ պատմությունը: Իր պատմության մասին մի քանի հարց.

- "Տասը-տասնհինգ րոպեից հրապարակը լիովին դատարկված էր ցուցարարներից, եւ այնտեղ լիակատար տիրություն էին անում ոստիկանները, խորտակելով բարձրախոսներն ու դեռեւս կանգուն մնացած վրանները։ Ահա սա է ողջ իրականությունը, որի մասին կարող են վկայել դեպքերին ականատես շուրջ երեք հազար ցուցարաներ": - Ոստիկաններն ովքե՞ր են այս դեպքում: Կատարվել է հանցագործությո՞ւն: Ո՞վքեր են ԿԱՍԿԱԾՅԱԼՆԵՐԸ:

- "Եւ երկրորդ. աշխարհի ոչ մի երկրում դեռեւս տեսնված չէ, որ իրավապահ մարմինները խուզարկության գնան շուրջ երեք-չորս հազար ոստիկաններով": - Ես ինչքան ֆիլմերում տեսել եմ, մի հոգու տուն խուզարկության գնում են ամենաքիչը երկու ոստիկանով: Կար "երեք հազար ցուցար": Ինչո՞ւ է ոստիկանների թիվը զարմանալի... Հասկանում եմ, որ հեգնանքս անտեղին է, բայց...

- Ոստիկանության հրազենով զինված-չզինված լինելու մասին հատվածում, ինձ համար անհասկանալի մնաց ժամանակի հարցը. մարտի 1-ի առավոտվա, թե՞ երեկոյի մասին է խոսում ԼՏՊ:

- "Ես մերժել եմ, մտավախություն ունենալով, որ դեսպանատներից ուքաղաքի կենտրոնից հեռու, իշխանությունները կարող են ցուցարարների նկատմամբ նոր բռնություններ կիրառել եւ պնդել եմ, որ հանրահավաքը տեղափոխվի Մատենադարան": - Մինչև մերժելը խոսք գնացե՞լ է երաշխիքների մասին, այսինքն նման մտավախության առկայության դեպքում, Դուք փորձե՞լ եք բանակցել ՌՔ-ի հետ այն մասին, որ եթե ցուցարարները տեղափոխվեն Դինամո կամ այլ տեղ, նրանց նկատմամբ բռնություն չի կիրառվի: Ինչո՞ւ չփարատել մտավախությունը, մանավանդ, եթե դա կարող էր հրաշալի հաղթաթուղթ հանդիսանալ հետո...

- Որևէ դեսպանի կողմից հաստատվել կամ մերժվե՞լ է բանակցություններում իրենց միջամտության մասին փաստը: Որևէ դեսպան կարո՞ղ է հաստատել Ձեր ասածը:

- "Իմ թիկնազորը այդպիսի բան չի ասել եւ չէր կարողասել, քանի որ օրենքով նա այդպիսի լիազորություն չուներ, եւ նրա միակ պարտականությունը իմ անվտանգության ապահովումն էր": - Ովքե՞ր են թիկնազորում` պետական ծառայողնե՞ր, սպաներ... Անգրագետ հարց է, թերևս, բայց կարծում եմ տեղին: Կարելի՞ է ծանոթանալ այդ օրենքին:

- "Թեեւ այնուհետեւ ինչպես այս, այնպես էլ դիտորդական առաքելությունների մյուս զեկույցներում մանրամասնորեն արձանագրվել են ընտրական օրենսգրքի խախտումների, անհավասար քարոզչական հնարավորությունների, լցոնումների, ընտրակաշառքի, կրկնակի քվեարկությունների, իշխանությունների կողմից կիրառված բռնությունների, ձայների ամփոփման ժամանակ տեղի ունեցած զեղծարարությունների, վստահված անձանց աշխատանքի խափանման, վարչական ռեսուրսների օգտագործման հարյուրավոր դեպքեր, սակայն դրանք, դիտորդների հեղինակավոր կարծիքով ընտրությունների արդյունքների վրա չեն ազդել"։ - Կարելի՞ է կոնկրետ թվերի ծանոթանալ ինչ-որ կայքում, ինչ-որ թերթում, որևէ տեղ: Որևէ տեղ դատական կարգով դրանք քննվել և քննվո՞ւմ են: Ընդդիմադիր որևէ թերթ կանոնավոր լուսաբանո՞ւմ է այդ քննությունները:

- "Բայց
քանի որ ես խորշում եմ բարոյախոսությունից (շեշտում եմ՝ ոչ թե բարոյականությունից, այլ բարոյախոսությունից), ապա զերծ կմնամ մարդկանց վարքը գնահատելուց, բավարարվելով սոսկ փաստերի արձանագրմամբ։" - Հրաշալի՜ արժեք է: Որպես իր լսարանի փոոոոոքրագույն մասնիկ (ես ինձ դեռ ժողովուրդ համարում եմ), ես ամբողջովին կիսում եմ այս արժեքը ու փորձում դրա ապացույցները գտնել հենց ելույթում: Ահա մի քանի օրինակներ` ԱԽՔ (անկախ նրանից, թե ես ինչ եմ մտածում այս գործչի մասին...), "նա, ըստ էության,... դրսեւորում է նույն անպարկեշտ վարքագիծ", "Քոչարյանի ստահոդ պնդման", "անպարկեշտորեն ու ցինիկաբար աղավաղելու"... Արդյոք գնահատականները սովորաբար ածականների միջոցո՞վ չեն տրվում...

- "Իրականում
դա պառակտում էլ չէ, այլ ահռելի մի վիհ, որ գոյացել է ժողովրդի մեծամասնության եւ իշխանությունը կեղծիքներով ու արյունահեղությամբ զավթած փոքրաթիվ մարդկանց միջեւ"։ - Վիհի մասին չեմ խոսում, բայց փոքրաթիվի մասին չեմ կարող լռել: Ես գիտեմ առնվազն 10 մարդ, ովքեր սատարում են իշխանությանը: Նրանք ընտրել են Սերժ Սարգսյանին, կամ ավելի ճիշտ, չեն ընտրել Լևոն Տեր-Պետրոսյանին: Նրանք այսօր բարիկադի մյուս կողմում են, Ձեր կողքին չեն, ինչո՞ւ անտեսել այս փաստը:

Վերջապես, ԼՏՊ առաջարկում է իր հետ միասին ընտրություն կատարել այս իրավիճակից դուրս գալու համար: Ո
՞րն է դա:
  • ՀԱԿ ձևավորում
  • ստվերային կառավարության ստեղծում
  • երկխոսություն
  • օրինական բոլոր միջոցների կիրառում հանցավոր վարչախմբից ազատվելու եւ երկրի սահմանադրական կարգը վերականգնելունպատակով:

Էլի հարցեր. ի
՞նչ է նշանակում "ստվերային կառավարություն", ինչպե՞ս է այն գործելու: Որո՞նք են օրինական միջոցները: Եթե երկխոսության երկրորդ կողմը "հանցավոր վարչախումբն" է, ինչո՞ւ բանակցել, եթե վերջնական նպատակը նրանից ազատվելն է: Եվ ինձ հուզող ամենակարևոր հարցը. ոչ մի ճգնաժամ չի առաջանում միայն մեկի մասնակցությամբ: Ներկա ճգնաժամի համար պատասխանատվություն Լևոն Տեր-Պետրոսյանը որևէ կերպ կրո՞ւմ է արդյոք:

Ես կարո
՞ղ եմ հարցնել Լևոն Տեր-Պետրոսյանին այս ամենը, թե՞ համարվում եմ "փոքրաթիվ" դա անելու համար:

Իսկ հիմա Ռոբերտ Քոչարյանի պատասխանը: Բնականաբար, շարունակվում է մեղադրելու և ինքնաարդարացման մենախոսությունը: Նորից, ինչպես և առաջին դեպքում, շատ ավելի մեկնաբանվում է երկրորդի մեկնաբանությունը, քան պատմվում իր իսկ պատմությունը: Խնդրից հաճախակի անցում անձին` "
"տկարամիտ, կամ խորապես անպարկեշտ մարդ" (անպարկեշտը քաղաքական լեքսիկոնի սիրված բառերից է կարծես): Բայց հղումներ սեփական պատմությանը կան, օրինակ` "Այդպիսի դեպքերում ուժի կիրառումն իշխանությունների համար պետք է լինի միայն հարկադրված միջոց, որը կանխում է ավելի ծանր հետևանքները": Ոչ ուղղակիորեն, բայց հայերով ընդհանրացումների վրա հիմնվել շատ ենք սիրում: Կարելի՞ է սա համարել եղածի համար պատասխանատվության ստանձնում: Թերևս:

Աղավաղված հղումներ մյուսի պատմությանը. "
կոչ անում կազմաքանդել պետական համակարգը": Ընդամենը "ավազակապետությունը":

"
Տեր-Պետրոսյանի թիկնազորը կազմված է նրան հավատարիմ մարդկանցից, որոնց թողել էին իր հետ իր իսկ խնդրանքով: Թիկնազորի ղեկավարը նրա ընտանիքին մոտ կանգնած մարդ է: Բոլորին հայտնի է, որ նրանք ընդամենը անվանականորեն են գրանցված պետական պահպանության ծառայությունում: " - Էլի չմտա մեծամասնության մեջ: Իսկ հնարավոր չէ՞ր արդյոք բոլորի "անհերքելի" հեղինակության փոխարեն հղում անել համապատասխան օրենքին:

"Նախկին
նախագահը, թվում էր, պետք է իմանար զենք կրելու ռեժիմի տարբերությունը ոստիկանությունում և ոստիկանության զորքերում:" - Նախկին նախագահին հանգիստ թողնենք: Միգուցե նրա գիտելիքները կասկածի տակ դնելու փոխարեն ավելի համոզիչ հնչեր այդ տարբերության մասին մանրամասների ներկայացո՞ւմը:

Մի կողմ թողնելով հայերեն լեզվի բառաբաշարային հնարավորությունների կիրառման տարբերությունը, հաղորդակցվելու մեջ ոճային տարբերություններ շատ չեմ գտնում...

Thursday, May 1, 2008

Մեկշաբաթյա "օրինական միգրացիա" անօրինականն ուսումնասիրելու համար - III. որպես ամփոփում















Ի՞նչ պատճառներ են հայերը ներկայացնում Գերմանիայում ապաստան հայցելու համար: Չորս` ազգությամբ հայեր են Ադրբեջանից, ընդդիմության հալածվող ներկայացուցիչ են, իրենց երկրում ինչ-որ մեկն իրենցից անօրինական գումար է փորձում կորզելլ և իրենք անպաշտպան են, վերջապես` հիվանդ են հիվանդությամբ, որն անբուժելի է Հայաստանում: Հայցերի վիճակագրությունը վերջին մի քանի տարում երկրի ողջ տարածքում.

2005թ. - 678 դիմում
2006թ. - 426 դիմում
2007թ. - 341 դիմում
2008թ. առաջին եռամսյակ - 62, ըստ կանխատեսումների` տարվա մեջ կլինեն 250 դիմումներ:

Հայերի կողմից ներկայացված քանի՞ հայց է բավարարվել.
2005թ. - 3
2006թ. - 0
2007թ. - 2
2008թ. առաջին եռամսյակ - 0

Ընդհանրապես հայցվորների միայն 30%-ն է կարգավիճակ ստանում, սակայն դա ներառում է ոչ թե փախստականի կարգավիճակը, այլև տարբեր միջանկյալ կարգավիճակներ, որոնցից մեկն իմ ականջին հնչեց ինչպես "դուլդունգ":-), այսինքն ժամանակավոր կացության իրավունք, համենայն դեպս մեր թարգմանչուհին այդպես բացատրեց: Կարգավիճակն ստանալուց երեք տարի հետո այն վերանայվում է: Հայցը մերժելու դեպքում սովորաբար կայացվում է երկրից արտաքսելու մասին որոշում: Սակայն սա այնքան էլ միանշանակ չէ, որովհետև դա անելու համար անհրաժեշտ է ձեռք բերել համապատասխան փաստաթղթեր: Այս գործընթացը կարող է տարիներ տևել, որի ընթացքում հայցվորին տեղափոխոմ են հատուկ ճամբար կամ որևէ համայնք: Մերժման դեպքում հայցվորների մեծամասնությունն արագորեն օգտվում է դատարանում այդ որոշումը վիճարկելու իր իրավունքից, որը նույնպես բավականին ժամանակատար գործընթաց է և այդ ընթացքում նրան երկրից արտաքսել չեն կարող:

Եթե վերջինս ինչ-որ հանցագործության համար չի բռնվել, իհարկե: Այս դեպքում նրան արտաքսում են Գերմանիայից, սակայն հնարավորություն են տալիս դատարանի որոշմանն սպասել իր երկրում, այսինքն դատական գործընթացը չի ընդհատվում այն պատճառով, որ հայցվորն այլևս Գերմանիայում չէ:

Մյունխենում օդանավակայանի ոստիկանությունը մեզ մանրամասն ներկայացրեց արտաքսման քաղաքականությունը: Ի դեպ, ես ուզում եմ Գերմանիայի անտառներն ու ոստիկաններին և ես Հայաստանում կսկսեմ ապրել իմ երազած երկրում:-) Սարսափելին բարետես ոստիկանի պատմություններն էին այն մասին, թե ինչպես են արտաքսման ենթակա մարդիկ պահում իրենց օդանավակայանում, որպեսզի երկրից իրենց դուրս չբերեն.
- սկսում են անդադար գոռալ ու ճչալ: Գիտեն, որ ոչ մի ինքնաթիռի հրամանատար չի համաձայնվի իրեն այդ վիճակում վերցնել նավ:
- ինչ-որ սուր բան են գտնում, օրինակ` վերնազգեստի շղթայի երկաթն ու փորձում կտրել երակները:
- ուտում են սեփական անձնագիրը:
- սեփական մեզն ու կղկղանքն են քսում իրենց վրա:

Իսկ ոստիկանը նրան չի հարվածում, բերանը չի փակում, որովհետև նախկինում եղել են դեպքեր երբ նման ծայրահեղ հոգեբանական վիճակում գտնվելու պատճառով, նման միջոցների ձեռնարկման արդյունքում այդ մարդիկ մահացել են: Ուղղակի փակում են մեկուսարանում:

***

Արևելյան Վեստֆալիան գեղեցիկ է` կանաչ, մաքուր, քամոտ, արևոտ: Մարդիկ ջերմ են, բարեկազմ, բարետես: Քաղաքավարի, ժպտում են միայն, եթե ցանկանում են ժպտալ, արհեստականություն երբեք չտեսա: Ապրում են և ընթացքում գտնում առկա հնարավորությունների սահմաններում հավանական արդյունավետությունը: Եթե երբևէ նորից հայտնվեմ այստեղ, ապա կցանկանայի Երկրի այս գեղեցիկ անկյունում գտնել միայն մի գեղեցիկ ծաղկաթերթ, որ զարդարելու է իմ կյանքը Հայաստանում: