Monday, July 26, 2010

The Prime of Miss Jean Brodie

Վերջացրեցի էդինբուրգցի Մյուրիել Սփարքի այս գիրքը: Շատ դուր եկավ՝ Ջին Բրոդիի ու վեց աշակերտուհիների ինքնատիպ կերպարները հիանալի էին պատկերված խորհրդավոր քաղաքի ու փոթորկոտ 20-րդ դարի 30-ականների անկանխատեսելի զարգացումներում, որոնք պատմության էջերին սևուսպիտակ են, մարդկանց կյանքում՝ բազմերանգ: Տանել չեմ կարող անտեղի բարդացումները, որ հաճախ աղտոտում են ժամանակակից գրողների գործերը: Սփարքի վիպակը հիշեցնում է իր հունով ընթացող մի առվակ, որ դեմ է առնում ինչ-որ ժայռերի ու խառնվում իրար՝ չիմանալով ինչպես շարունակել հոսել: Բայց առվակն առվակ է, պիտի հոսի: Սյուժեն ընթանում է մի գծով, մինչև մի նախադասություն, որ քեզ տանում է օրինակ 25 տարի առաջ, կամ տաս տարի հետ ու հետո շատ սահուն, առանց անտեղի ավելորդությունների շարունակվում մինչև մեկ այլ պարբերություն, որը բացատրում է թե՛ գիծը, թե՛ առանձին նախադասությունը:

Saturday, July 17, 2010

Friday, July 16, 2010

Stuff happens in London

It was a beautiful day. Jao hadn't seen the Regent's Park. She saw it, loved it and we started heading back home. Somewhere near the Euston Square a guy approached us. I was already getting ready with one of my apologetic smiles from the series "No, thank you", thinking he was another fun fundraiser, when his "Excuse me, I'm just back from Iraq" stopped me on the spot...

Wednesday, July 14, 2010

Փուչիկ

Լավ չեմ հիշում ինչպես սկսեցի թեթև ատլետիկայով զբաղվել,  բայց հիշում եմ, որ սկսեցի Պոլիտեխի մարզադահլիճում: Դպրոցական ընկերուհուս հետ: Ինքն ինչպես հայտնվեց էդտեղ, էլի չեմ հիշում: Բայց հիշում եմ, երբ ընկեր Վրեժն ասաց պիտի պարապմունքները շարունակենք «Փուչիկում», մենք ինքներս անմիջապես դարձանք փուչիկ, հպարտությունից էնքան էինք փքվել: Վեցերորդ դասարան էինք երևի: Իսկ «Փուչիկ» նշանակում էր կարգին մարզիկ ես, էդտեղ մանկապատանեկան խմբակներ կային, սպորտային դպրոց էր, ուղղակի փչովի: Կարգին մեծ փուչիկ էր, որտեղ տեղավորվել էին վազքուղիներն ու բարձրա- ու հեռացատկի դաշտերը, հանդերձարանները: Վերջ, ոչ մի լոգարան: Երևի զուգարան կար, ուղղակի դեռ մանկապարտեզից խուսափում էի հանրային բոլոր տեսակի զուգարաններից ու էդպես էլ չհայտնաբերեցի դրա գոյությունը:

Monday, July 12, 2010

Simone de Beauvoir "The Second Sex"

As group symbols and social types are generally defined by means of antonyms in pairs, ambivalence will seem to be an intrinsic quality of the Eternal Feminine. The saintly mother has for correlative the cruel stepmother, the angelic young girl has the perverse virgin: thus it will be said sometimes that Mother equals Life, sometimes that Mother equals Death, that every virgin is pure spirit or flesh dedicated to the devil.

Evidently it is not reality that dictates to society or to individuals their choice between the two opposed basic categories; in every period, in each case, society and the individual decide in accordance with their needs. Very often they project into the myth adopted the institutions and values to which they adhere. Thus the paternalism that claims woman for hearth and home defines her as sentiment, inwardness, immanence. In fact every existent is at once immanence and transcendence when one offers the existent no aim, or prevents him from attaining any, or robs him of his victory, then his transcendence falls vainly into the past - that is to say, falls back into immanence. This is the lot assigned to woman in the patriarchate; but it is in no way a vocation, any more than slavery is the vocation of the slave (p. 284).

Saturday, July 10, 2010

Le vieil homme et l'enfant (անգլ. The Two of Us)

Լոնդոնում շոգ է: Նույնիսկ ծիծաղելի է հնչում, բայց էդպես է: Իսկ իմ սենյակում շատ ավելի շոգ է, քան Լոնդոնում: Ու փորձում եմ գտնել զով ու հետաքրքիր սենյակներ:-) Փնտրտուքների արդյունքում էսօր մի հիանալի ֆիլմ եմ տեսել` 1967, ռեժիսոր՝ Կլոդ Բերի: Եթե մի օր կինոթատրոն ունենամ, շաբաթվա մեջ մի օր ոչ մի նոր ֆիլմ չեմ ցուցադրի, այդ օրը՝ միայն հին ֆիլմեր: Որպեսզի 2010թ. ադիբուդիով երիտասարդն իմանա, թե 1940-ականներին իր նման երիտասարդները ինչպես են ապրել (մեկ ա, սրանք գիրք կարդացողը չեն, կամ էլ պիտի համոզենք, որ էդպես կմտնեն քիչ էլիտայի մեջ;-))) ...

Thursday, July 8, 2010

Means and Ends

The gatekeeper in the capital city of Sung became such an expert mourner after his father's death, and so emaciated himself with fasts and austerities, that he was promoted to high rank in order that he might serve as a model of ritual observance.
As a result of this, his imitators so deprived themselves that half of them died. The others were not promoted.

The purpose of a fish trap is to catch fish, and when the fish are caught, the trap is forgotten.
The purpose of a rabbit snare is to catch rabbits When the rabbits are caught, the snare is forgotten.
The purpose of words is to convey ideas. When the ideas are grasped, the words are forgotten.

Where can I find a man who has forgotten words? He is the one I would like to talk to.

Readings from Chuang Tzu

Որ ասում եմ զզվում եմ «բրենդերից»...

Ճիշտ եմ անում էլի:-) Բա մարդ կոշիկի համար վճարի 19 փաունդ, իսկ մի կտոր պուուուճուր կրունկի համար 7՞՞՞՞՞: Ջաոն փորձում ա բանակցել.
- Վեց: Արի վեցով համաձայնի, - ձեռքով էլ փակում է Esprit-ին:
- Փակես, չփակես, ես զգում եմ, չէ՞, որ լավ կաշի ա: Յոթ: Ուզու՞մ եք: Ոչ մի կոպեկ չեմ կարող իջնել:

Պահ, հեչ էլ իջնես: Իսկ անցյալ տարի իմ «անբրենդ» հայկական կրկնակոշիկների համար վերցրեցին միայն չորս փաունդ...

Monday, July 5, 2010

Բլոգերի, վատ սովորույթի ու Ժիժեկի մասին:-)

Բլոգի առավելությունը գիտե՞ք որն ա. կարելի է հաղորդակցվել, առանց հաղորդակից լինելու: Գրեցիր, ինքնաարատահայվեցիր: Արձագանքների մեծամասնությունը կամ ասում են լավն էր քո ինքնաարտահայտումը,  կամ վատն էր, համաձայն եմ, կամ համաձայն չեմ: Գրեթե հազվադեպ եմ հանդիպում երկխոսության: Իրական երկխոսությունը երևի միայն գրողի ու արձագանքողի առաջին շփման ընթացքում ա լինում: Ինչպես «Կիլիկիայում» էր, միայն սկզբի մի քանի ամիսներին:-) Իսկ ընդհանրապես, բլոգը երկխոսության լավագույն մահախոսականն ա՝ գեղեցիկ, զգացմունքային, ինքնատիպ, միայնակ: