Thursday, November 23, 2017

«Թռիչք քաղաքի վրայով»

Ռեժիսոր` Նարինե Գրիգորյան
Հեղինակ` Անուշ Ասլիբեկյան
Նկարչական ձեւավորում` Անժելա Գալստյան
Վիզուալ Էֆեկտներ` Սերժ Մելիք Հովսեփյան
Դերակատարներ` Նարինե Գրիգորյան և Սերգեյ Թովմասյան

Էս շատ կարևոր ա: Որովհետև հրաշք բեմադրություն ու կատարում էր: Նարինե Գրիգորյանին մի քանի տարի առաջ Համազգայինում, արդեն չեմ հիշում ինչ բեմադրության ժամանակ, տեսա ու ֆիքսել եմ, պինդ։-) Ուրիշ ա: 

Լինում են դերասաններ, որոնք հետևողականորեն վատն են, որոնք փչացնում են ներկայացումը. այ, հենց էդպես, զգում ես, որ եթե իրենք չլինեին, էն ինչ տեղի ա ունենում քեզանից դուրս՝ բեմին, կսկսի տեղի ունենալ քեզանից ներս: Օրինակ՝ Դրամատիկականի բեմադրած «Հուլիոս Կեսարի» ժամանակ՝ Արթուր Ութմազյանը (ներող, ամպի չափ գնահատելով էդ ահռելի աշխատանքը, որ իրենք կատարում են, չեմ կարող էնքան գնահատել, որ դա սահուն ու աննկատ անցնի որպես որակ): 

Միջակ դերասաններ, որոնք թույլ են տալիս, որ ներակայացումը հետևողականորեն «նայվող» լինի. չես զղջում, որ եկել ես թատրոն, բայց գիտես, որ դուրս եկար, փուուուֆ, փոշի, ոչինչ էլ չի եղել: 

Լինում են լավ դերասաններ, որ զգում ես, որ պրոֆեսիոնալ են: Զգում ես, որ իրենք իրենց գործը մինչև ուղնուծուծը գիտեն: Իրենք հետևողականորեն լավն են գրեթե բոլոր դերակատարումներում, օրինակ, Հրաչ Հարությունյանը: Շատ լավն ա: Երբեմն, ԵՐԲԵՄՆ, կարող են լինել ՈՒՐԻՇ... Օրինակ, նույն «Հուլիոս Կեսարի» կոնկրետ մի դրվագում ինքն ուրիշ էր...

Ու կան դերասաններ, որ ուղղակի ուրիշ են, իրենք մի տեսակ անհամեմատելի են: Ոչ թե լավն են, վատն են, միջակ են, իրենք ուրիշ հարթություն են, որտեղ համեմատություն չկա, որովհետև սովորաբար իրենք էդ հարթությունում մենակ են: Ինչ-որ սովորականից դուրս բան կա իրենց մեջ, ստանդարտը, կաղապարը իրենց համար չի: Իրենք էդտեղ էլ կան, լավն են, բայց կարող են նաև շատ ձանձրալի լինել, իսկ երբ դուրս են գալիս, ստեղծում են մի բան, որն ուրիշ ա, առօրեական չի, սովորական չի, կաղապարային չի, ՍՏԵՂԾԱԳՈՐԾՈՒԹՅՈՒՆ ա: Իրենք ստեղծում են...

Այ, Նարինե Գրիգորյանն էդպիսին ա: Ու էս ներկայացման մեջ էլ էդպիսին էր: Ցավոք, պիեսը կիսատ-պռատ էր: Կամ Նարինե ռեժիսորը:-) Չգիտեմ, որովհետև չեմ կարդացել: Բայց էդքան ստեղծագործություն դնել թերզարգացած սյուժեի ու կերպարների մեջ... Եսի՞մ, կարող ա և պետք ա...