Wednesday, December 21, 2016

Արևմուտք

«Կարոտե՞լ էիր Լոնդոնը», հարցնում էին երկու շաբաթ առաջ, երբ հետ եկա: Իմ «չէ»-ն կարծես անակնկալ էր: Բայց կարոտում են, երբ բացական ներկա ա, երբ «չկա»-ն ցավեցնում ա, երբ անցյալը քո ներկան ա: Լոնդոնը փակված էջ ա, որն ինձ սարքել ա էնպիսին, ինչպիսին եմ հիմա: Լոնդոնն իմ մեջ կարծրացրել ա արևմուտքը, որի գոյությունը միայն կռահում էի, երբ ինձ հուզում էր Սպիտակ առաջնորդը ու ոչ Պապ թագավորը...

Հաճախ եմ փորձում հասկանալ ինչու, ու միակ պատասխանը, որ մինչև հիմա գտել եմ  մի տեսակ ինտելեկտուալ, հավասարակշռված, աշխատանք պահանջող ազնվականությունն ա՝ արևմուքում մարդու իդեալը մտածողն ա ազնիվն ա: Թեկուզ հերոսն էսօր հարգված կատեգորիա չի, բայց ինձ դուր ա գալիս: Չնայած միայն ընթացքը. հերոսացումից հետո սովորաբար դադարում են դուրս գալ:-))))))))))