Thursday, January 24, 2008

Փշրանք մեր տխուր իրականությունից

Հերթական երեկոյան հեռուստաալիքային ընտրարշավի ժամանակ կանգ առա "Հայ սուպերստարի" օրագրի վրա: Հետաքրքիր էր խմբի վարքագիծը... Իսկ խմբում մի տաս աղջիկ են, երկու տղա:

Խնդիրը` Նախագծի պրոդյուսերը զայրանում է խմբի անդամների վրա, քանի որ վերջիններս մի քանի օր չեն մաքրել սառնարանն ու պահարանը, և ուտելիքի մնացորդները փչացել են:

Արձագանքը` Մի քանիսը գլուխները կախ լռում են, մի քանիսը հիմարի նման ժպտում, ասես, իրենք բոլորովին կապ չունեն կատարվածի հետ, մի քանիսը փորձում են արդարանալ. "Ես մի քանի անգամ հավաքեցի, հետո տեսնելով, որ մենակ եմ դա անում, էլ չեմ անում: Ինչքա՞ն կարելի է: Ես չեմ եկել այստեղ ուրիշների հետևից հավաքելու, այլ երգելու":

Լուծում` Նշանակել հերթապահություն: Ամեն օր խմբից մեկ զույգ պատասխանատու է սենյակի մաքրության համար:

Արձագանքը` Աղջիկներից մեկն սկսում է գրել զույգերի անունները: Հակոբն ու Սևակը միասին են: Հակոբ` մեղմ ձայնով. "Բայց դուք ձեզ ո՞նց կզգաք, եթե ես ու Սևակն սկսենք հավաքել էստեղ, իսկ դուք էլ կողքից նայեք": "Դե, չէ, էդպես չի կարելի: Եկեք գոնե աղջիկ-տղա կազմենք զույգերը, կամ, լավ, մենք կանենք, էլի, կօգնենք, էդպես խո չենք նայի, թե դուք ոնց եք մաքրում սենյակը":

......Մեռնել կարելի ա.......Ձմեռը լրիվ սառցրել ա մոխրագույն նյութը... Եվ սրանք այն երիտասարդ կանայք ու տղամարդիկ են, որոնք, իրենց հանրաճանաչության շնորհիվ դառնում են նոր սերնդի օրինակելի կերպարները:

Բողոքական եմ, չէ՞, դարձել: Լավ, ամեն ինչ այդքան սև չի: Կան սպիտակ էջեր, որոնք զարդարում են ուժեղ, գեղեցիկ, սիրող, մտածող, փնտրող, բարի կանայք (որոնք իվերջո "կծնեն" նման տղամարդկանց:-) ): Ինչպես Օգոստոսը: Նա էլ է իմ կողքին ապրում, ինչպես և այն տասը աղջիկները:


No comments: