Իմ խելքից դուրս բաների մասին

Շատ հարցերում պատճառահետևանքային փնտրտուքները հանգեցնում են հավաձվային սկզբնաղբյուրի անպատասխան հարցին: Նույնն այս դեպքում. մա՞րդն է ստեղծել համակարգը, թե՞ համակարգը` մարդուն: Երևի յուրաքանչյուրիս ընտրությունն էլ այս հարցի պատասխանին սահմանում է մեր գործողությունների ուղենիշները:

Ես միշտ կարծում էի, թե մարդն է ստեղծում համակարգը: Եվ ինչպես ստեղծել է, այնպես ել կարող է քանդել: Երևի շատ սև ու սպիտակ է, բայց աշխատող մոտեցում է: Մինչև... "քեզ դնում են ապուշի տեղ", ինչպես կասեր ընկերուհիս:

...Կանգառը աշխատավայրից մի 4 մետր ներքև է: Անմիջապես կողքին է խաչմերուկը: Սկզբում պարտաճանաչ իջնում է կանգառ: Մի անգամ, երկու, երեք... Երթուղայինը կանգնում է 4 մետր վերև, խաչմերուկում, հավաքում բոլոր ուղևորներին ու արագ կանգառի կողքով սլանում ներքև: Հիմա նստում եմ խաչմերուկից: Ես ինչպե՞ս փոխեմ համակարգը...

...Սկսում եմ հավատալ ֆլիմերին, որտեղ ռոբոտներն սկսում են սպանել իրենց ստեղծողներին... Ասում է ընկերներիցս մեկ ուրիշը:

Էլի հավատում եմ, որ համակարգը կարող է անհատը փոխել: Ֆիլմերում ռոբոտներին ո՞վ է հաղթում: Կամ ավելի ուժեղ մեկը, որը գալիս է ավելի ուժեղ մի համակարգից, կամ խփնված ինչ-որ մեկը, որ ՍԿՍՈՒՄ Է ԳՈՐԾԵԼ ԸՆԴՈՒՆՎԱԾ ԿԱՆՈՆՆԵՐԻՑ ԴՈՒՐՍ: Համակարգը խամաճիկ է, որը դադարում է գործել, երբ թելերից մեկը կտրվում է, այսինքն երբ Иванушка Дурачок-ը խաղի կանոններին ծանոթ չլինելու պատճառով, (օրինակ` ընդունված է վախենալ Кощей Бессмертный-ից, ինքը չի վախենում, որովհետև վախի զգացումը մոտը բթացած է:-)) հաղթում է համակարգին: Համակարգն ինչ-որ պահ դեմ է առնելու մարմինների պատին` Գանդիի, Բհուտոյի...

Մենք դեռ համակարգը սնուցում ենք... Չունենք ավելի ուժեղ համակարգ. ժողովրդավարականը, որը միալար պնդում են, թե ուժեղ համակարգ է, մեր ցեղակլանային համակարգին դեռ ոչ մի կերպ չի հաղթում: Չունենք մարմնավորված գաղափարներ, որ ավա՜ղ թնդանոթի միս են դառնալու, բայց բացառելու են համակարգի շարունակությունը: