Friday, September 28, 2007

Երկու սիրուն խնձորների պատմությունը

Իրար կպած սալոր, բալ, խնձոր քանի՞ անգամ եք տեսել: Քիչ անգամներ: Հաստատ: Հազվադեպ: Կարող է գարուն գա-անցնի, ամառ գա-անցնի, աշունն էլ հետը ու էլի չտեսնեք: Որովհետև երկու կեսերը հազվադեպ են իրար գտնում: Որովհետև մենք ինքնաբավ ենք, մենք անհատ ենք, մենք չունենք երկրորդ կեսի կարիք: Դրեք երկու գեղեցիկ սալոր իրար կողքի, երկու խնձոր, երկու բալ: Հաճախ գլորվում են իրարից հեռու: Հաճախ մի սիրուն խնձորի կողքին տաս ուրիշ խնձորներ կարող ես դնել: Տասը սիրունի հետ էլ սիրուն է էդ սիրունը: Տասնմեկն էլ անհատ են:

Պոկում ես իրար կպած խնձորները, խնձոր չեն, կիսատ, հյութաթափ մրգեր են, բայց խնձորներ չեն: Խնձորի նման մի բան են, բայց եթե երկուսով խնձոր էին, հիմա ոչ մի բան են:

Սերը կիսատ խնձորներին իրար բերող անհայտ, անհոտ, անհամ, անգույն, անձև կենսահյութն է...

Սերը երկու սիրուն խնձորների մի բարձին չորանալը չի մրգամանում կամ ծառի ճյուղին...

No comments: