Կյանքում մանրուքներ չկան, կան առաջնային ու երկրորդական բաներ: Մանրուք չի ուշանալը: Քթի ծակ չունենալը մանրուք չի, մահացու մեղք ա... Փնթիությունը երկրորդ նման մեղք ա: Փաստորեն, մենք տենց մեղքերի մեջ թաղված էլ ապրում ենք:-)
Էնպես ա ստացվել, վերջերս մի քիչ շատ եմ շփվում մարդկանց հետ ու դառնում եմ ոչ համբերատար: Որովհետև զզվում եմ, երբ քեզանից առաջ գրատախտակն օգտագործած դասախոսն իրենից հետո վզիդ ա փաթաթում իր եսը, երբ 15 րոպե ամբիոնի դռան մոտ կանգած հիմնականում լավ երեխեքից գոնե մեկը չի ֆայմում, որ ախր չկաաաաաաաա էդ մարդը, չկաաաա, կարելի ա, չէ՞ հարցնել, զանգել, գրել, իսկ ավելի լավ ա, գնալ լսարան, մեկ էլ տեսար էնտեղ ա, ոչ թե 15 րոպե կանգնել ու կանգնել...
Մի տեսակ ջղայնացած եմ, չէ՞: Երևի քամուց ա:-) Բայց ասեմ, որ լավ եմ: Որովհետև չնայած համարյա արդեն չէ-ականության հակված որոշմանը, որ Ձյունի մի զանգով շտկվեց դեպի հա, երեկ լաաաաաաավ էր: Երեկ էնքան հավես դեմք տեսա՝ հին ու նոր, որ աշխարհն էլի սկսեց սիրուն պտտվել-պտտվել-պտտվել:-) Բայց ի՜՜՜՜նչ սիրուն ա հայերենը, ի՜՜՜նչ սիրուն ա, երբ երգվում ա հայերեն՝ ջերմորեն, տաքուկ, տառապալից, հանգիստ, ծերունաջահելավարի, կատակով, լացով, ցավով ու սիրով: Ինչպես ցանկացած լեզու, էլի, բայց «կատուն պետք ա մլավի»:-))))))))
Մի տեսակ ջղայնացած եմ, չէ՞: Երևի քամուց ա:-) Բայց ասեմ, որ լավ եմ: Որովհետև չնայած համարյա արդեն չէ-ականության հակված որոշմանը, որ Ձյունի մի զանգով շտկվեց դեպի հա, երեկ լաաաաաաավ էր: Երեկ էնքան հավես դեմք տեսա՝ հին ու նոր, որ աշխարհն էլի սկսեց սիրուն պտտվել-պտտվել-պտտվել:-) Բայց ի՜՜՜՜նչ սիրուն ա հայերենը, ի՜՜՜նչ սիրուն ա, երբ երգվում ա հայերեն՝ ջերմորեն, տաքուկ, տառապալից, հանգիստ, ծերունաջահելավարի, կատակով, լացով, ցավով ու սիրով: Ինչպես ցանկացած լեզու, էլի, բայց «կատուն պետք ա մլավի»:-))))))))
No comments:
Post a Comment