Friday, November 30, 2012

Յախկ

Ջահելների մի տեսակ կա, տանել չեմ կարողանում. ինքնահավան, երկու տառ իմացող, 100-ի չափ փուչիկային մեծություն ընդունած: Յախկ: Էս առավոտվանից, երեկոյի հետ կապ չունի: 

Ու ընդհանրապես. ջղային եմ: Շատ: Անտեր դիպլոմն ինչի համար ա, եթե ասում ես Լոնդոնի համալսարանի էս ինչ բանն ես ավարտել, ավարտել է՝ թղթով, պեչատով, ասել տատիս կարմիր գույնով, ոչ թե ուղղակի մի շաբաթ դասի ես գնացել: Թե բա անգլերենի քննության թուղթ բեր, առանց դրա չի լինի: Ոնց ա զահլես գնում... Ասա քեզ համար հանգիստ ապրի էլի, միևնույնն ա էս երկրում ոչ մեկը չի հավատում դոնկիխոտությանը. հաստատ սա մի կեղտոտ շահ ունի, էս ա դատավճիռը, երբ փորձում ես մի բան անել, բայց փոխարենը ոչ մի բան չուզել: Ասենք, շահը լավը չի կարող լինել էլի, օրինակ՝ որ դու ընկեր-ծանոթ ունես անտեր անգլիաներում, որ ասում են արի Հայաստանի մասին հետազոտություն անենք, դու էլ ասում էս լավ գործ ունես, նորը չես փնտրում, ուղղակի ուզում ես կիսվել նրանով ինչ ունես: Օֆ չգիտեմ, իսկականից շատ ջղային եմ ու ամեն ինչ դրանից ավելի սև ա, քան իրականում: 

Երևի օրն ա էդպիսին, ես էլ հոգնած եմ: Լույս ու գույն եմ ուզում, ժպիտ: 

2 comments: