Wednesday, October 19, 2011

Milan Kundera: Identity

Գիրքը նախատեսված էր Բաքվի հյուրանոցային սենյակի համար: Երևի տեղին կլիներ. չէ՞ որ հյուրանոցի անդեմ ու հարմարվետ սենյակում ինքնությունների կերտման հնարավորություններն ավելանում են գրեթե անսահմանորեն՝ միակ սահմանափակումը   թողնելով քո երևակայության շրջանակները: Ինչևէ, վիպակն սկսեցի մեծ ոգևորությամբ ու ավարտեցի մի տեսակ կարկամած՝ չէի հասկանում դուրս գալիս ա, թե՞ չէ: Վերջին գլուխներում  որոշ պարբերություններ նույնիսկ մի քանի անգամ վերընթերցեցի, որովհետև չէի հասկանում` հասկանում եմ, թե՞ չէ:-) 

Վիպակը պատմություն է զույգի մասին, որտեղ կինն ու տղամարդը փորձում են հասկանալ իրենց ով լինելն այդ հարաբերության մեջ: Շատ հետաքրքիր ու համոզիչ կերպարներ ու մտքեր: Սկզբում:-) Որոշ դրվագների անկեղծությունը, որը Կունդերան կարողանում է պատկերել մերկապարանոց, սահմռկելի, հիմնարար ու հիմնավոր պարզությամբ, միաժամանակ թե՛ գրավում է, թե՛ վանում: Օրինակ՝ երբ Շանթալն իրեն երջանիկ է զգում ու հասկանում է, որ դրա համար պարտական է իր հնգամյա երեխայի մահվանը («Ես սիրում եմ քեզ, ու եթե դու ապրեիր, ստիպված էի լինելու սիրել այս աշխարհը, որն ատում եմ»: Մոտավորապես): Ընդհանրապես էնպիսի զգացողություն ունեի, թե այս անգամ Շանթալն է կունդերայական տղամարդը: Հետաքրքիր փորձ էր վերլուծել ընկերության ժամանակակից ընկալումը: 

Վերջն անընդհատ հիշեցնում էր Կուբրիկի Eyes Wide Shut-ը, ու չէի կարողանում հարմարվել. այդ էջերում մտքիս ու զգացմունքներիս թելը գտնել, թել որին հաճույքով, հետաքրքրությամբ ու ցավով հետևում էի սկզբում՝ փորձելով Կունդերայի հետ պեղել այս կյանք կոչվող լաբիրինթոսը: Վիպակն ասես մի շատ լավ, տաղանդավոր սևագիր լիներ: 

3 comments:

Բյուրակն Իշխանյան (Byurakn Ishkhanyan) said...

Հետաքրքիր էր: Կավելացնեմ ընթերցվելիք գրքերի ցուցակում:

Christina said...

Հակասական զգացողություններն իմ կարծիքով երաշխավորված են, ու շատ հետաքրքիր կինի Ձեր կարծիքը:

Anonymous said...

Գիրքն արդեն վերցրել եմ գրադարանից: Շուտով կկարդամ: