Monday, September 19, 2011

Կարոտ

Ժամը երկուսից հետո հինգ րոպեն մեկ դուրս էի գալիս ու նայում մեր դիք ճանապարհին. մաման պիտի գործից գար: Կապույտ մանր ծաղիկներով զգեստ ուներ: Վերևից հոգնած, շոգած իջնում էր տուն, ասում «Քոռանամ ես, էսքան գործը ոնց ես արել» ու սկսում հաց սարքել...

2 comments:

Aramazd said...

դու հաստատ էն ժամանակ «դիբ» էիր ասում բայց, չէ՞:

christina said...

երևի, չեմ հիշում, լիքը բաներ չեմ հիշում