Monday, November 23, 2009

Մարդիկ շարունակում են զարմացնել ինձ...

«Անհավատալի պատմություն է», - սկսում է Վիրջինիան:
«Մորաքույրս 55 տարեկան էր, երբ առաջին անգամ սկսում է ինտերնետից օգտվել, ու Աստված գիտի, թե ինչպես, կապվում է իր երիտասարդ տարիների կումիրի հետ: Նա, դե ինչպե՞ս նկարագրեմ: Ասենք այսպես. Արգենտինայի Էլվիս Պրեսլին է, մի թերությամբ՝ կենդանի է: Ապրում է որպես լեգենդ, բայց իր առաջին տարիների հաջողությունից հետո էլ երբեք չի կարողացել հասնել փառքի նման գագաթի: Մինչև մորաքրոջս հանդիպելը ստիպված է եղել կյանքը ճաշակել է գրեթե իր ողջ դառնությամբ: Ճիշտ է, դեռևս երգում է, բայց հազվադեպ:
Հա, այդ ժամանակ մորաքույրս արդեն ութ երեխա ուներ... Թոշակի էր անցել (գրեթե ողջ կյանքում դպրոցի տնօրեն է աշխատել): Ու ահա սիրահարվում են:
Արդեն երևի տասը տարի է, միասին են՝ երկուսն էլ անասելի մեծ չափերի, թերթերում՝ միշտ գրկախառնված ու անկեղծորեն սիրահարված իրար: Էնքան, որ զարմիկներս չեն ներում մորը, ով կարողացել է թողնել աուտիզմով տառապող աղջկան հանուն ինչ-որ Բիլլի Կաֆարոյի...»

No comments: