Ամեն ինչ իհարկե շատ ավելի վաղ ա սկսվել քան Big Short - Inside Job - Business Insider հերթականությունը, բայց բզբզողը հենց էս հերթականությունն էր: Մեր՝ արևմտյան մշակույթի վախճանն ահազանգող ամենասուր ազդանշանը փաստարկային իրողությունն ա... Լուրջ եմ ասում: Ով ավելի ինքնավստահորեն ու ավելի ՓԱՍՏԱՐԿՎԱԾ, այսինքն լիքը փաստերով, լիքը «ազդեցիկ» մարդկանց վրա հղումներ անելով, իրողությունների լաաաաայն շրջանակի վրա հիմնվելով, ով ավելի գեղեցիկ, պարզ, կապակցված ու հմայիչ կասի ինչ-որ բան, նա էլ կտանի իր հետևից մարդկային բազմությունը... Կարևոր չի, որ ասենք միիիիի պուճուր, մանր, վիճակագրորեն աննշմար իրողություն կարող ա եղանակ փոխի: Կարող ա և ոչ.... քանի որ քանակն ա կարծես եղանակ փոխում...
Բայց ամեն ինչ էսօր փաստարկվում ա: Ջղային ես՝ լիքը փաստարկներ բեր ապացուցելու, որ «զայրույթն քո արդարացի է անշուշտ»: Ֆիլմը լավն ա, փաստարկներ բեր, թե ինչու: Վատն ա՝ նույնը: Ասենք, «Լավն ա», «Ինքն ա» կամ հիացմունքից բերանդ բաց նստելը հերիք չի, անպայման պիտի ՓԱՍՏԱՐԿԵՍ:
Չեմ թաքցնում, ինքս փաստարկի ու փաստարկողի հմայքից խոցված մարդկային բազմությունից եմ, բայց երբեմն նեղվում եմ, սթափվում եմ, ձանձրանում եմ էդ ունայնությունից... Հատկապես երբ ինձ մինչև գիտակցությունից էն կողմ ներս մտած բանի մասին են հարցնում:
Բայց ի՞նչ անել, եթե չփաստարկել: Չգիտեմ... Հեսսեի Հուլունքներից մի միտք ա մխվել ուղեղումս. երբ նկարագրում ա բենեդիկտյան մենաստանի հայր Յակովին՝ ժամանակվա ամենա-ամենա-ամենա պատմաբանին, որը հետագայում պարզվում ա նաև ամենա-ամենա-ամենա հարգված դիվանագետներից ա: Ասում ա մոտավորապես սենց մի բան՝ էնքան իմաստուն էր, որ իմաստնությունը կանխում էր իր ակտիվ դիվանագիտական գործունեությունը:
Հիմա, եթե իմաստուն ենք դառնում, ո՞նց ենք գործում: Էդ ուրիշ տեսակ պետք ա լինի, չէ՞, գործելը, ոչ թե կրկնի նախորդ տեսակները:
Օֆ, չգիտեմ........
No comments:
Post a Comment