Սովորաբար այս բառերով է սկսվում օրս արևոտ Լոնդոնում: Հին քաղաք է: Քաղաք, որտեղ ամեն մի քար իր պատմությունն ունի, սովորաբար հզոր պետության պատմություն: Քայլում եմ դեպի համալսարան, ու ամեն շենք ի գիտություն անցորդի հայտնում է իր պատերին մարդկության համար կարևորագույն իմաստ կերտած homo sapiens-ի անունը. «Այստեղ ապրել է Չարլզ Դարվինը»...
Լոնդոնը նման է ծեր կնոջ, որի հիասքանչ դիմագծերը ժամանակին շատերին են ստիպել խոնարհվել նրա վսեմ գեղեցկության առջև, իսկ հիմա շատերին ստիպում են խոնարհվել այդ հիշողության առջև: Գովազդն այնպես է շպարել այս քաղաքը, որ ուզում ես գլուխդ առնել ու փախչել Բորնմութ, օրինակ: Ծովափնյա փոքրիկ մի քաղաք, որ դեռ կրում է անգլիացի ձկնորսների ոգին ալիքների փոթորկոտ շաչյունի ու կղզիների մառախլապատ ուրվագծերի բնանկարում: Սակայն Լոնդոնի հմայքն իր ներկա բազմազանության ու հին վսեմության խառնարանի գայթակղությունն է: Ինչպե՞ս չխոստովանել, որ Բուքինգհեմյան անցյալի վեհափառ ծավալայնությունից անցումը ինդոնեզիական երգի հոգեթով հնչյուններին զգլխիչ փորձառություն է, որին դիմադրելն անիմաստ է...
***
Անցյալ շաբաթ սկսվեց British Film Festival-ը: 150 ֆիլմ աշխարհի ամենակորած-մոլորած երկրներից անգամ: Բացառությամբ Հայաստանի... Մի քիչ պորտուգալական Uprise ֆիլմից, որից բան չհասկացա:-) Թերևս փորձարարական արվեստի երկրպագուները գնահատեին մատերիայի կինեմատոգրաֆիկ պատկերումը: Իրերի ֆիզիկական ընկալումը, որը հաճախ շաղախված է մեր զգացմունքային առաջնայնությամբ, այստեղ միանգամայն զերծ էր զգացմունքայնության պատմությունից, որի արդյունքում դու հայտնվում էիր սաղմի գրեթե բջջային պատկերների աշխարհում... Բռռռռռ.... Իմ նման սենտիմենտալների համար չի, հաստատ:-) Ռեժիսորի հետ հարցազրույցի ընթացքում վերջինս նշեց, որ ֆիլմում պատմությունն անհայտների բացահայտումն է, ոչ թե առկա պատկերների հաջորդականությամբ որոշակի պատմության կերտումը: Հետաքրքիր է, բայց նույնիսկ հայտնին այնքան անհայտներ ունի, որ դրանց արհեստականացման կարիք չկա: Երևի:-)
Անցյալ շաբաթ սկսվեց British Film Festival-ը: 150 ֆիլմ աշխարհի ամենակորած-մոլորած երկրներից անգամ: Բացառությամբ Հայաստանի... Մի քիչ պորտուգալական Uprise ֆիլմից, որից բան չհասկացա:-) Թերևս փորձարարական արվեստի երկրպագուները գնահատեին մատերիայի կինեմատոգրաֆիկ պատկերումը: Իրերի ֆիզիկական ընկալումը, որը հաճախ շաղախված է մեր զգացմունքային առաջնայնությամբ, այստեղ միանգամայն զերծ էր զգացմունքայնության պատմությունից, որի արդյունքում դու հայտնվում էիր սաղմի գրեթե բջջային պատկերների աշխարհում... Բռռռռռ.... Իմ նման սենտիմենտալների համար չի, հաստատ:-) Ռեժիսորի հետ հարցազրույցի ընթացքում վերջինս նշեց, որ ֆիլմում պատմությունն անհայտների բացահայտումն է, ոչ թե առկա պատկերների հաջորդականությամբ որոշակի պատմության կերտումը: Հետաքրքիր է, բայց նույնիսկ հայտնին այնքան անհայտներ ունի, որ դրանց արհեստականացման կարիք չկա: Երևի:-)
Էլ ինչ եմ «հայտնաբերել»: Լոնդոնի ֆիլհարմոնիկ նվագախումբը: Շատ լավն են, բայց առաջին համերգին ավելի շատ ուրախացել էի, որ մերոնք էլ հրաշալի նվագախումբ են:-) Հիմա հայտարարված են Չայկովսկու օրեր, բայց ես ավելի մեծ հաճույքով ծանոթանում եմ Ստրավինսկու հետ: Զարմանալի չի, որ 20-ում Ստրավինսկին ինձ ոչինչ չէր ասում:-)
Առաջին օրերին բավականին դժվար էր գլխիցս դուրս նետել ԱՄՆ-ի հետ անընդհատ ու ամեն ինչ համեմատելու ցանկությունը: Միանգամայն տարբեր երկրներ են, ու համեմատությունն անիմաստ է: Գոնե դրա միջոցով այս քաղաքի զարկերակին հասնելու առումով: Այստեղ պատմությունն է կերտել ներկան, ԱՄՆ-ում ներկան անընդհատ կերտում է ապագան: Այստեղ ամեն ինչ պատմության հին ու հարազատ հոտ ունի, ԱՄՆ-ում ամեն ինչից ներկայի հարմարավետությամբ է բուրում: Համեմատում եմ, նորից:-) Բայց ախր լեզուն էլ է շատ տարբեր. ՛Alight here for Hyde Park Station՛:
4 comments:
Կեցցես
Urax em wor nman @ntruthyun katarecir :) Shnorhavorum em !!! MI qich aveli hachax grir.
AramK
Christin, isk musicle-neri der ches gnum ?:) Isk Parlament touri gnacel es ? Isk Westminster Abbey mtel es ? Isk British Museum aycelel es arden ? Millenium Whell-@ nstel es ? Isk National Gallery gnacel es ?:) Isk Sherlok Holmsi tun-tangaran ? Gites che wor hayern en ashxatacnum ?:) Isk Madam Tyussoi tangaran ?:) Isk akvarium? Anpayman kpatmes tpavoruthyunnerd :) Amen teghi hamar arandzin patmuthyun em aknkalum :)
AramK
there will be accounts of stuff:-)
Post a Comment