Tuesday, February 9, 2010

Ֆրանսիական համալսարան, տնտեսագիտության ֆակուլտետ, առաջին կուրս, երևի 2002թ.

Բարձրահասակ, նիհարիկ մարմին, որ վերջանում է երկար մազերի տակից վառվող պայծառ ժպիտով: Այսպիսին էր Ժիրայրը 16 տարեկանում ու հիմա` 24-ում: Մարդիկ կան, որ վառվում են աստղերի նման կյանքի երկնակամարում` պարզ են, գեղեցիկ, լուսավոր: Հեռանում ու մոտենում են, բայց երբ աչքդ ընկավ երկնքին, էնտեղ են: Ժպտում են... Երբեմն տխուր, երբեմն զայրացած, երբեմն հուսահատ, հետո իմաստուն ու հանդարտ, երիտասարդ ու խենթ, ամաչկոտ ու զրնգուն:

Ի՞նչն է նրան առանձնացնում ամբոխից: Իր ապրելու անկեղծությունը:

No comments: