Ինձ հաճախ հարցնում են. «Հը, ի՞նչ նոր բան կա»: Եվ ամենահաճախակի հնչող պատասխանը. «Ոչ մի»: Զարմանալի է, թե ինչպես մեկ ամսում կարելի է նոր մշակույթն ու միջավայրը վերածել առօրյայի: Ես անում եմ նույնն, ինչ կանեի Երևանում, եթե ուսանող լինեի...
Մեր դարաշրջանի ամենահետաքրքիր նորություններից մեկը զբոսաշրջությունն է: Հայերենում երբեմն շատ լավ բառակազմություններ կան:-) Շրջել, զբոսնել: Նկատել և հաճույք ստանալ: Սրանք են զբոսնել-շրջելու զգացմունքային պատմուճանները: Գործը տեսնելուն և ընկալմանը գրեթե երբեք չի հասնում: Դրա համար ժամանակ է պետք, իսկ զբոսաշրջիկի ամենասահմանափակ ռեսուրսներից մեկը հենց ժամանակն է: Բայց կյանքը քեզ հազվադեպ է հնարավորություն տալիս վայելել միաբևեռության պարզությունը ու անճարությունից մենք ստեղծեցինք չարի ու բարու մասին հեքիաթներ: Բայց չշեղվենք: Հենց չեղած ժամանակն է ստիպում զբոսնող-շրջողին խուսափել զգացողությունների առօրեականացումից. ամեն կերպ ձգտում ես զգալ ու վայելել նորը, որովհետև վաղը մեկնում ես... Իսկ մենք Էյնշտեյնից այդպես էլ դասեր չքաղեցինք: Մենք գնահատում ենք միջինը՝ շաբաթը:-) Ոչ փոքրը, ոչ էլ մեծը. ոչ վայրկյանը, ոչ էլ կյանքը: Սակայն ներքին ինչ-որ անհասկանալի մղումով մենք դարձանք զբոսաշրջիկ, որ գնահատենք վայրկյանն ու դրանցից կազմենք մեր կյանքը...
No comments:
Post a Comment