Wednesday, November 23, 2016

Ծլնգիկ

Էս մի քանի օրն աչքովս նոր տերմին ընկավ: Սոցիոլոգիայի նորագույն գոհարներից՝ 
Precarity is a precarious existence, lacking in predictability, job security, material or psychological welfare.

Բայց ինչի՞ հիշեցի: Որովհետև հենց նոր զանգ ստացա: Անծանոթ համար էր։ Լարվեցի: Ու հետո հասկացա, թե ինչքան են էս նոր հեռախոսները մեր հաղորդակցությունը կառավարում: Առաջ էս պռիքերիթին հենց հաղորդակցության մեջ էր, իսկ աշխատանքը կանխատեսելի էր, ֆիզիկական ու հոգեկան բարեկեցությունը ևս: 

Տեսնես դրանի՞ց ա, որ հաղորդակցությունն ավելի ... քաղաքակիրթ էր ու անկեղծ: Չգիտեմ, ճիշտ բառ ընտրեցի, թե չէ, բայց տարիներ առաջ «լարով հեռախոսի» աղմուկից հետո հնչող ձայնը թեև անակնկալ էր, այն կարող էր լինել սպասված, հաճելի, տհաճ, այս զգացողությունների բոլոր հնարավոր ու անհնարին վարիացիաներով: Ու դու մի քանի վայրկյանում պետք է կարողանայիր կառավարել զգացմունքներդ ու արձագանքել: Հիմա լիքը ժամանակ ունես կառավարելու դրանք, որովհետև կարող ես ուղղակի չպատասխանել զանգին... Զանգողի անունը տեսնելով՝ սկզբնական կուսական զգացմունքը պարպվում ա անվան վրա ու պատասխանում ես՝ արդեն անկեղծության պատառիկներով ա երանգավորված: Ժամանակը կառավարելով՝ կառավարում ես անկեղծությունը, անակնկալը: 

No comments: