«Բայց ինչ անտաշն ենք... բռի, գեղցի, անկապ, ռաբիզ»: Չէ, ավելի հաճախ ոչ թե առաջին դեմք, հոգնակի, այլ հավաքական «մեր ժողովուրդը»՝ ասես էս երկու բառով թե՛ ընդունում ես քոնը լինելու փաստը, թե՛ ուրանում: Հաճախ ես էլ եմ էդպես մտածել, երբեմն դեռ մտածում եմ, երբ զայրանում եմ:-)
Բայց մի գաղտնիք ասե՞մ: Մենակ մենք չենք էդպիսին: Ուրիշների «ժողովուրդն» էլ ա էդպիսին, ուղղակի նա մեզ համար decaffinated other ա, ինչպես հուշում ա Ժիժեկը: Օրինակ՝ լոնդոնյան ավտոբուսով փորձիր Քենզինգթոնի փոխարեն գնալ Գրին Ուդս ու աչք ու ականջ դարձիր. բռի, անտաշ, ռաբիզ... Բայց դա քեզ ուղղակի տհաճություն ա պատճառում, դու դրանից չես ամաչում... Իսկ մերը՝ գլխին տվող «ուրիշ» ա, որի «հոտից» գլուխդ էնպես ա պտտվում, որ ասում ես. «Աստված հեռու պահի նմանից»: Էդ սեփական ուրիշի վանողականությունը թերևս զարգացման մղող ամենաուժեղ խթանն ա:-)
Ու հետո, շարժունության ու տեխնոլոգիաների շնորհիվ մենք, որպես միջին խավ, աստիճանաբար ասես ապազգային ենք դառնում ու նույնականանում, որովհետև մեր կենցաղը փոխվում է, իսկ մենք հակված ենք դա կառուցել մեր արժեքներով: Չափազանցնում եմ, իհարկե, բայց տենդենց կա. մենք ճանապարհորդում ենք, ազատ ժամանակը հատուկ, մի կերպ պլոկած ժամանակ ա, ոչ թե ամեն երեկո, շաբաթ-կիրակի, որ բարեկամների տուն գնաս, ասեք-խոսեք, ուրախանաք: Դա պիտի հատուկ պլանավորել՝ համերգ, թատրոն, կարդալ, մարզվել, պարել, բլոգ: Բարեկամա-ընկերական երկաաաար քննարկումներն ու բամբասանքն այլևս քմծիծաղ ու անհամբերություն են առաջացնում մեզ մոտ... Մարքսն էր, թե՞ Էնգելսը, որ խոսեց գործիքի հեղափոխական նշանակության մասին: Սուտ չէին ասում մարդիկ:-) Հիմա դրանք ասես նոր դասակարգ են ձևավորում, որ սահմանից անդին ա ու տեխնոլոգիահեն:
Ու հետո, շարժունության ու տեխնոլոգիաների շնորհիվ մենք, որպես միջին խավ, աստիճանաբար ասես ապազգային ենք դառնում ու նույնականանում, որովհետև մեր կենցաղը փոխվում է, իսկ մենք հակված ենք դա կառուցել մեր արժեքներով: Չափազանցնում եմ, իհարկե, բայց տենդենց կա. մենք ճանապարհորդում ենք, ազատ ժամանակը հատուկ, մի կերպ պլոկած ժամանակ ա, ոչ թե ամեն երեկո, շաբաթ-կիրակի, որ բարեկամների տուն գնաս, ասեք-խոսեք, ուրախանաք: Դա պիտի հատուկ պլանավորել՝ համերգ, թատրոն, կարդալ, մարզվել, պարել, բլոգ: Բարեկամա-ընկերական երկաաաար քննարկումներն ու բամբասանքն այլևս քմծիծաղ ու անհամբերություն են առաջացնում մեզ մոտ... Մարքսն էր, թե՞ Էնգելսը, որ խոսեց գործիքի հեղափոխական նշանակության մասին: Սուտ չէին ասում մարդիկ:-) Հիմա դրանք ասես նոր դասակարգ են ձևավորում, որ սահմանից անդին ա ու տեխնոլոգիահեն:
3 comments:
:) ա՛յ տեխնոլոգիահենի մեկը :)
գլուխս ոնց որ աղբանոց լինի:-(
եթե արդեն ջոգել ես, ուրեմն էլ չէ :Ճ
Post a Comment