Willa Cather vs. Sherwood Anderson

They straightened their stooping shoulders and lifted their heads, and a flash of momentary animation kindled their dull eyes at that cold, vibrant scream, the world-wide call for men.

The plains reached out into emptiness, peaceful and wide as the soft sky itself, wrapped in a tangible, white silence.

There was a kind of power about her face - a kind of brutal handsomeness, even, but it was scarred and furrowed by violence, and so colored and coarsened by fiercer passions that grief seemed never have laid a gentle finger there.

... orgy of grief...

*******************
Willa Cather "The Sculptor's Funeral"

Կան գրողներ, ովքեր խոսքի վարպետներ են. տիրապետում են բառի էությանը, անթերի կերպով: Նկարագրությունները հստակ են, դիպուկ` մինչև բառի ուղնուծուծը: Պատկերի նման հստակությունը գլխապտույտ է առաջացնում: Հիանում ես այդ ակնթարթային գեղեցկությամբ: Ինչպես լուսանկարով: Լավ լուսանկարի նման այն գերում է ակնթարթը: Ընդամենը: Զգայականից այն կողմ չեն անցնում ոչ լուսանկարը, ոչ նման պատմվածքը: Ստիպում են հիանալ վարպետությամբ, բայց չեն ստիպում արտասվել, ուրախ հռհռալ, մեռնելու չափ տխրել ու թռչելու չափ երջանիկ զգալ (շիզոֆրենիայի, կամ ինչպես «իսկական հայերը» կասեին, մտագարության հստակ նշաններ:-)))))))))

Willa Cather-ը բառի վարպետ է, Sherwood Anderson-ը` մտքի: