Aldous Huxley: Brave New World

Գրեթե մի ամիս ա վերջացրել եմ գիրքը, բայց ինձ հազիվ եմ զսպում, որ ամեն մի լուրջ ու անլուրջ խոսակցության ժամանակ հղում չանեմ էս գրքին: Ինձ հետ եմ պահում, որ զրուցակիցներիս զահլեն չտանեմ իմ մեսիական տարվածությամբ: Խելոք չեմ ուզում երևալ, ուղղակի ուզում եմ միասին զարմանալ մարդու երևակայության ու խորաթափանցության վրա: Էս կյանքում լիքը հետաքրքիր բան կա, բայց մարդը շարունակում ա ինձ հուզել նույնքան, որքան աշխարաճանաչության սկզբներում: 

Նոստրադամուս չգիտեմ, բայց Հաքսլին Նոստարադամուսից էլ անդին ա:

1931 թվական: Ու ինքը գրում ա ապագա հասարակության մասին, որն ապրում ա էսպես.

- ահագնացող սոցիալիզացիա՝ մենակության հաշվին. «Ֆուտուրիստական սցենար»: Մի հատ ՖԲ  ու նման տեղեր մտեք. ուտում ենք միասին, քնում ենք միասին, ամեն ինչ անում ենք միասին...

- ուղեղի լվացում. մեր էսօրվա մամուլը հերի՞ք չի: Եթե չէ, ավելացնեմ մեր ընտանիքներն ու մեր դպրոցները, ցավոք սրտի դպրոցներն առավել ևս, որտեղ «Պատը» հաստանում ա, քանի որ զգացողությունների ու գիտելիքի էս բազմազանությունից էնպես ա զրկում երեխուն, նրա միջից էնպես ա արմատախիլ անում պարզությունը, որ ամբողջ կյանքում շատերը չեն էլ կարողանում վերականգնվել: Ոչ մի նոր բան չկա գրքում, ուղղակի conditioning-ը էնպես վառ ա նկարագրված, որ չնկատել նույն գործընթացը հիմա ու չսարսռալ, անհնարին ա: 

- վախ լռությունից. վերջին անգամ ե՞րբ եք լռության մեջ եղել: Կա՞ պահ, որ ուղեղիդ մեջ չի հորդում երաժշտություն, խոսակցություն, ֆիլմ, նորություններ....

- կոնսյումերիզմ. մահացու օրինակ ա՝ սպորտի, որպես ժամանցի, գրեթե ամբողջական կլանում սարքավորման կողմից. չունես համապատասխան gear՝ համազգեստ, անհրաժշետ մեծուպուճուր սարքեր, չես կարող սպորտով զբաղվել, վերջ: Ոնց որ էսօր մենք չենք կարողանում համաձայնվել բասկետբոլ խաղալ, քանի որ մարզադահլիճ չունենք:-))))

- հիգիենա՝ վախ մարմնի բնական արտահայտություններից: 

- ու էլի լիքը մանր-մունր, մեծուշատմեծ բաներ՝ սեքսը որպես միայն հաճույքի ապահովան միջոց՝ վերարտադրողական գործառույթի բացառմամբ ու բնականաբար, սեր-մեր, հավատարմություն-բան, էդպիսի «հիմար» բաների վերացում, կամ ավելի ստույգ՝ արժեքների վերարժևորում, հազար դի-անոց ֆիլմեր, որոնք ֆիլմեր չեն կոչվում, այլ feely:-), Եվրոպայի վերահսկիչ ՄՈՒՍՏԱՖԱ Մոնդ:-))))))), հին ու նոր աշխարհների բախում (ուշադրություն դարձրե՞լ եք արժեքների շուրջ ձևավորվորղ համայնքների առաջացման գործընթացին), կրոն ու սոմա՝ թմրանյութ, արհեստական բեղմնավորում, աստված ու աստվածային, մարմնի ու հոգու դեֆորմացիա...

Ես ավագ դպրոցում պարտադիր կդարձնեի Դոստոևսկու հայտնի գլուխը «Կարամազով եղբայրներից» ու Վայրենու ու Մոնդի երկխոսությունը 16-րդ գլխից (մի պուճուր հատված). 

"Because our world is not the same as Othello's world. You can't make flivvers without steel–and you can't make tragedies without social instability. The world's stable now. People are happy; they get what they want, and they never want what they can't get. They're well off; they're safe; they're never ill; they're not afraid of death; they're blissfully ignorant of passion and old age; they're plagued with no mothers or fathers; they've got no wives, or children, or lovers to feel strongly about; they're so conditioned that they practically can't help behaving as they ought to behave. And if anything should go wrong, there's soma. Which you go and chuck out of the window in the name of liberty, Mr. Savage. Liberty!" He laughed. "Expecting Deltas to know what liberty is! And now expecting them to understand Othello! My good boy!"

The Savage was silent for a little. "All the same," he insisted obstinately, Othello's good, Othello's better than those feelies."

"Of course it is," the Controller agreed. "But that's the price we have to pay for stability. You've got to choose between happiness and what people used to call high art. We've sacrificed the high art. We have the feelies and the scent organ instead."