Эрих Фромм: Иметь или быть

ЗНАЧЕНИЕ РАЗЛИЧИЯ МЕЖДУ ОБЛАДАНИЕМ И БЫТИЕМ

Альтернатива "обладание или бытие" противоречит здравому смыслу. Обладание представляется нормальной функцией нашей жизни: чтобы жить, мы должны обладать вещами. Более того, мы должны обладать вещами, чтобы получать от них удовольствие. Да и как может возникнуть такая альтернатива в обществе, высшей целью которого является иметь -- и иметь как можно больше -- и в котором один человек может сказать о другом: "Он стоит миллион долларов"? При таком положении вещей, напротив, кажется, что сущность бытия заключается именно в обладании, что человек -- ничто, если он ничего не имеет.

Նա

Վաաաաայ, երեկ տուն էի գնում, մեկ էլ...: Դե հա, երբմեն էդ էլ եմ անում, մանավանդ որ 30 համարի ավտոբուսում տեղ ա լինում:-) Էն էլ ինչ մեծ հաճույքով եմ անում:-) 

Բայց կարևորն էդ չէ, կարևորն էն պահն ա, երբ Օպերայի կանգառում ավտոբուսի դուռը բացվում  ա ու ներս ա մտնում նա...

Ձեզ երևի մի տաս անգամ (խոսքն իհարկե, գոնե մի 30 տարի ապրած պիտի լինեք, որ էս թվին մոտենաք/ հաջողվել ա գեղեցկությունից ծնոտներդ կախ գցել ու գոնե մի վայրկյան շունչներդ պահած, ակնապիշ ըմբռնել, ըմբոշխնել էս աշխարհքիս համար անհավանական գեղեցկությունը: Եթե շաաաատ բախտավոր աստղի տակ հաջողացրած լինեք ծնվել, էդ տաս անգամներից մեկը գոնե պետք է որ մարդ արարած եղած լինի: 

Չէ՞...

Ես ոնց որ թե ոչ միայն բախտավոր աստղի, այլև աստղաբույլի տակ եմ ծնվել, որովհետև երեկ ես տեսա էն, ինչ գրեթե անհնար ա լինում. կատարյալ տգեղություն: Էնպիսի մի կատարելություն էր, որ ոչ թե մի վայրկյան, այլ երևի մի 30  /չէ հա, տաիշաաբելյարություն չեմ անում. զուտ պատահականություն էր/, շունչս պահած, ակնապիշ փորձում էի ըմբռնել, ըմբոշխնել աշխարհքիս համար անհավանական այդ գոն՝ գեղեցկության իսպառ բացակայությունը: 

Օրինակ՝ տատիկին կերած գայլին դուք երբևէ հստակ, նյութական պատկերացրե՞լ եք: Չէէէէէ, էդ մենակ Բոսխին կհաջողվեր երևի:-) Դե քանի որ ես Բոսխ չեմ, աստված ինձ խնայեց ու դեմս դրեց մեեեեեծ ականջներով, մեեեեեեեծ քթով, մեեեեեեեծ բերանով,  մեեեեծ ատամներով, մեեեեեեծ  տատիկ-գայլին, ով էնքան ներդաշնակ էր, որ շունչս կտրվեց...

Երջանիկ տգիտություն /սիրուն բառ ա/

Մի քիչ առաջ Բյուրիի նեղսրտած արձագանքը տեսա. 

Տեսեք Հայաստանում լեզվաբանական նորմալ հետազոտությունների բացակայության հետևանքով ինչ կարգի հոդվածներ են ստեղծվում: Որ ժամանակ ունենամ, կետ առ կետ կանդրադառնամ էս հոդվածին:

http://www.lingref.com/isb/4/092ISB4.PDF

www.lingref.com

Իհարկե, խնդիրը  միայն լեզվաբանության ոլորտում հետազոտությունների բացակայությունը չի, ու իհարկե, հոդվածում հազարումի բան կա անդրադառնալու: Միլիոն: Ու հետաքրքրությամբ կսպասեմ, որ Բյուրին ժամանակ ունենա:-)

Հպանցիկ

Էսօր ուզում եմ մի սիրուն զույգի մասին գրել, որ երեկ պատահաբար տեսա փողոցում: Ձեռք-ձեռքի, ուրախ զրուցելով անցան կողքովս: Ուղիղ, սահուն, պարզ, երիտասարդ, անբռնազբոս: Ուզում եմ գրել, որովհետև զահլես գնացել ա մեր պառաված ջահելներից: Ասես երեխայից միանգամից դյադյա ու տյոտյա են դառնում: Ու էնքան մեծ թվով, որ թռվռի, հավեսով, համարձակ, փորձարար, լուսավոր դեմքեր տեսնելիս միանգամից գրելս ա գալիս, փոխանակ ես էլ հավեսով ժպտամ ու անցնեմ կողքներովը: 

Դե դյադյա-տյոտյան էլ բնականաբար ծանր, մսալի հարաբերություններ են ի ցույց դնում աշխարհին՝ դյադյան սովորաբար ծաաաաանր-ծանր հենված էդ ծանրությունից ու սեփականություն լինելու զգացումից հպարտ տյոտյայի ուսին: Կամ էլ մի առաքինի «թևանցուկ»:-) Ոչ մի թեթևություն, ոչ մի պարզություն, թե՛ շարժումներում, թե՛ հարաբերություններում: Ամեն ինչ չափված-ձևված, բայց շատ փինաչի վարպետի կողմից: 

Պարզ ա, որ հակազդեցությունն էլ մի տեսակ ծայրահեղական ա, ոչ թե հանգիստ...

Լիմոնով թեյ անձրևոտ քաղաքում

Փակ աչքեր: Լայն, շատ լայն ժպիտ: Լռությունն ու ժպիտն իրարից բաժանում է լիմոնով քաղցր թեյի մի կումը: Լռությունն ու ժպիտը տղամարդուն տվել են աշխարհին, որտեղ ինքը պատահաբար է մուտք գործել: Որտեղ ինքն այս պահին չկա: Որտեղ դրախտն ու աշխարհը մի պահ իրարով են եկել ու դարձել լիմոնով քաղցր թեյ:

Էլի բլոգերի մասին

Օրվա ընթացքում մի քանի անգամ, ավելի ճիշտ երբ գործի տեղն սկսում ա քունս ուժեղ տանել, որովհետև հավեսս թև ա առնում ու անհետ կորչում չոլերում, կամ ուղղակի փոփոխություն ա պետք, որ կարողանամ  նորմալ շարունակել գործս, իմ սիրած բլոգերն եմ քչփորում: Արդեն մի քանի տարի: