Երբ քայլելիս նկատում եմ, որ ինձ են նայում, միանգամից անցնում եմ բադիկաքայլի, անգիտակցաբար:-) Երբ մի քիչ երկար են նայում, ոտքս ոլորվում ա, սովորաբար ձախը:-)
Երբ իմ մասին լավ բան են ասում, որքան էլ համաձայն լինեմ, ջերմությունս բարձրանում ա ու սիրտս նեղվում:-)
Շփոթվելիս սկսում եմ ձեռքով մազերս հետ տանել:-)
Կարդալիս ունքերս կիտում եմ ու զայրացած տեսք ստանում:-) /էս մեկն իհարկե ինձ ասել են, ես հո ինքս ինձ հայելում նայելով չեմ կարդում:-)/
Էլ ի՞նչ եմ անում, չեմ հիշում:-)
4 comments:
մեկ ա շատ լավն ես՝ էդ բոլոր բաներն անելիս :)
շատ չէ, մի քիչ:-)
ասեմ...
երբ ուզում ես բարի խորհրդով ինչ որ հարցում մասնակից լինես, նախ մի պահ լռում ես, որ մտքիդ տելը չկտրվի, շուրտերդ ամուր սեխմում ես իրար, ասում ես «հհմմ», շունչ քաշում, նոր շարունակում խոսքդ :ՃՃ
Dz.
Պահո:-))))))))))
Post a Comment