Հիվանդանոցի պատուհանից դուրս լույսեր էին՝ խլվրտան, զվարթ, անտարբեր: Դրսում ցուրտ էր: Սենյակում տաք էր: Սենյակում երկու սիրտ էր պայթում՝ մեկը մենակ մնալու ցանկությունից, մյուսը մենակ չթողնելու ցանկությունից: 12 ժամից ինքնաթիռը պիտի վերադառնար Ամրստերդամ: Մեկը գունատվել էր ցավից, մյուսը՝ հուսահատությունից: Մեկն արդեն փակվել էր իր աշխարհում, մյուսն անօգուտ ծեծում էր էդ աշխարհի դուռը:
Սենյակում հերթական ողբերգությունն էր ապրվում, որն անէանում էր աշխարհի լույսերում:
Անձրևող քաղաքում ձյուն էր դրել: Մեկը ցավում էր հիվանդասենյակում, մյուսը՝ հետևում ավտոբուսի պատուհանին մահացող ձյան փաթիլներին:
1 comment:
............
Post a Comment