Կարոտել եմ արհեստավորի արարող ձեռքերին ու կյանքի պարզությանը: Մենք դարձել ենք պղպջակների հասարակություն. ով ավելի մեծ կուռչի ու վերև կթռչի: Որ հետո ամպոտ ոտքերով կեխտոտ ցեխից խոսենք: Բայց գեղեցկությունը ցեխից, փոշուց ու անմաքուր բաներից ա ծնվում: Գեղեցկությունը անմաքուրը մաքրելն ա:
Ու դրա համար էլ էսօր առավոտ լավ էր. պարզ էր:
1 comment:
Պաչ քեզ, Քիսո :))
dz.
Post a Comment