Wednesday, March 27, 2024

Curriculum and Learning: Towards a Competency-based Science, Technology, Engineering, and Mathematics (STEM) Curriculum Reform in Armenia/Մաս II

 Նոր չափորոշիչի ազդեցությունը սովորելու վրա

7-րդ գլխում արդեն ամենաէական ազդեցությունը պիտի գնահատվի։ Մեթոդաբանությունը թվում է տեղին՝ համեմատում են տարբերությունը մարզերի և դասարանների միջև, որտեղ կիրառվել է կամ էլ ոչ, նոր չափորոշիչը՝ differences-in differences approach։ Item Response Theory, Classical Test Theory։ Էս երկու մոդելներն են կիրառվել սովորողների գիտելիքի վրա չափորոշիչի փորձարկման ազդեցությունը գնահատելու համար։ Անկեղծորեն չեմ հասկանում, զեկույցում ինչ ա գրված։ Սա հասկանում եմ, նույն Item Response Theory-ով արված հետազոտություն ա՝ https://journals.aps.org/prper/pdf/10.1103/PhysRevSTPER.4.010102, իսկ էս զեկույցում նկարագրված կիրառությունը չեմ հասկանում։ Էջ 57-ում առանձնացված հատված ա, որտեղ նկարագրում ա, թե մոդելը ոնց ա կիրառվել։ Չեմ հասկանում... Ու քանի որ չեմ հասկանում, չեմ կարողանում հասկանալ, ոնց են եկել էն եզրահանգման, թե չափորոշիչի երկու տարվա փորձակման արդյունքում վեց ամսվա հավելյալ ուսումնառություն են ստացել մասնակից աշակերտները։ Սա էլ լավ չեմ հասկանում, ասենք հավելյալ ա, նաև որակյա՞լ ա։ Խնդիրը նաև անգլերենն ա.... Հետազոտողների անգլերենի վրա չեն կասկածել։-))))))))))))) Հա, բայց կարելի՞ ա կասկածել մի հետազոտական թիմի վրա, որ ղեկավարում է Սթենֆորդի ու Հարվարդի դասախոս, էլ չասած Քեմբրիջի շրջանավարտ։-))))  

Էս մասի վերաբերյալ՝ էսքանը.... իմ ժամանակն ափսոս ա... բայց... ԿԳՄՍՆ ամեն տեղ թափահարում ա «անկախ փորձագիտական կարծիքը».... 


Tuesday, March 12, 2024

Curriculum and Learning: Towards a Competency-based Science, Technology, Engineering, and Mathematics (STEM) Curriculum Reform in Armenia/Մաս I

Փետրվարին կարդացի, որ բնագիտական առարկաների նոր չափորոշչի պիլոտը շռնդալից արդյուքներ ա գրանցել, ըստ՝ ՀԲ փորձագետների: ՀԲ կայքում գտա գնահատման զեկույցը: Ես էլ լինեի ՀԲ-ի տեղն, անպայման սա կգրեի, նույնիսկ մեծատառերով ու առավել ևս էս դեպքում:-))))

The World Bank does not guarantee the accuracy, completeness, or currency of the data included in this work and does not assume responsibility for any errors, omissions, or discrepancies in the information, or liability with respect to the use of or failure to use the information, methods, processes, or conclusions set forth. 

9 ֆոնտով, 72-էջանոց, 8-գլխանոց զեկույցում միայն վերջին 2 գլուխն իրենց 22 էջով են գնահատման մասին (էջ 39-61), մնացածը՝ դիսկրիպտիվ տեքստ ա, օգտակար, բայց դիսկրիպտիվ: Կյանքում էս աստիճանի քաղաքական հետազոտություն չէի կարդացել: Դե, չէ, սուտ եմ ասում, սա ավելի էդպիսին ա՝ https://www.researchgate.net/publication/377731465_Information_and_psychological_warfare_in_the_context_of_the_war_between_Azerbaijan_and_Armenia:-))))))))))) Բայց մյուս կողմից էլ մի ծրագիր, որն իրականացվում ա հենց ՀԲ տեխնիկական ու ԵՄ ֆինանսական աջակցությամբ, ո՞նց կարող ա հենց ՀԲ կողմից վատ գնահատվի:-))

Չափորոշիչների փոփոխության գնահատում

1. Գնահատումը դիտարկում է երեք ասպեկտ՝ 1. չափորոշչի ընդլանում՝ նոր թեմաների ավելացում, առանց հները հանելու, 2. բովանդակության ծանրաբեռնվածություն՝ առկա ժամանակ/պարտադիր բովանդակության ծավալ համամասնություն և 3. ծանրաբեռնվածության ընկալում՝ ուսուցիչների ընկալումը՝ չափորոշիչով և դրան համապատասխանող նյութերով դասավանդելու վերաբերյալ: 

Խնդիրներն սկսվում են հենց առաջին պարբերությունից.

1. Ամբողջական գնահատման զեկույցը վերաբերում է ԲՏՃՄ-ին, այս հատվածում վերլուծվել է միայն մաթեմատիկայի չափորոշիչը: 

2. Ուսուցիչների հարցում է արվել: Սկզբում ասվում է պիլոտի առաջին տարում մասնակցած բոլոր ուսուցիչների կեսից ավելիի հետ: Հետո ասում է «բոլոր ուսուցիչների» հետ՝ 260 մաթեմատիկայի և 162 գիտությունների: Հիմա էս թվերը կե՞սն են, թե՞՝ ամբողջը: 

3, 19 ՖԽ են արել, և հիմնական բացահայտումը բառացիորեն՝ The FG sessions conducted with teachers who implemented the pilot program provided valuable insights into the potential issue of overload

- potential issue of overload - ընդամենը նախորդ ենթաբաժնում՝ The results of the survey with teachers suggest that while it seems they are keeping pace with the new curriculum, their confidence in the adequacy of the time allocated to each topic declined over time. Իսկ սրան նախորդող ենթաբաժնում՝ The same comparison of odl and new curricular documents show that learning objectives have generally remained teh same of decreased, but learning outcomes have subsantially increased in most subjects, suggesting the new curriculum is overloaded. 

- Երևի պիտի ՀԲ փորձագետ լինես, որ այս երկու բացահայտումներից հետո համարձակվես գրել potential issue of overload😂

- Եթե ես որպես ուսանող նման finding  գրեի, հինգ անգամ կստիպեին խմբագրել թեզս..... Բայց էս հիմնական բացահայտման տակ մի երկու դիտարկում այնուամենայնիվ կա. (ա) որոշ առարկաների (առանց նշելու, թե որոնք են այդ առարկաները) ուսուցիչներ ասում են, որ չափորոշիչը չափազանց ընդգրկուն է, (բ) ուսուցիչները (էլի պարզ չի բոլոր առարկաներից, որոշներից, որոնցից) ասում են, որ գործնական աշխատանքը նվազեցնում են կամ բաց թողնում, որ հասցնեն տեսական մասը ներկայացնել, մի բան որ ուղղակիորեն հակասում է նոր չափորոշչի առանցքային նպատակին, (գ)  ըստ տնօրենների կարգադրության՝ ժամեր են կրճատվում, (դ) լաբորատոր աշխատանքի, նախագծային ուսուցման և ֆորմատիվ գնահատման պարտադիր բաղադրիչներն իրականացնելու դեպքում անբավարար ժամանակ է մնում առանցքային բովանդակությունը դասավանդելու համար: 

Էս ամենի արդյունքում ԿԶՆԱԿ-ը, միջազգային փորձագետների հետ, 2022-23 ուս. տարվա ընթացքում չափորոշչով նախատեսված ծանրաբեռնվածությունը աշխատում է նվազեցնել: 

Շարունակեմ: Մեթոդական հարցերը համառում են: Այդուհանդերձ, ենթադրենք, այնուամենայնիվ, ստացված տվյալները վստահելի են: Հիմնվելուվ դրանց վրա՝ ի՞նչ եզրահանգման կարելի է գալ չափորոշչի փոփոխության վերաբերյալ: 

Ես՝ այսպիսի. մաթեմատիկայի չափորոշիչը գերհագեցած է, քանի որ նոր թեմաներ ավելացված  են, հներն այնքան էլ կրճատված չեն, մյուս առարկաների դեպքում՝ պարզ չէ: Բոլոր ԲՏՃՄ առարկաներում բովանդակային ծանրաբեռնվածությունը մեծ է, թե՛ չափորոշչի վերլուծության, թե՛ ուսուցիչների ընկալման արդյունքներով: Ինչպիսի՞ն է հեղինակների եզրահանգումը: Չկա այդպիսին: Initial Lessons Learned and Next Steps բաժնում հղում է արվում մեկ այլ մեթոդի կիրառմամբ ստացված տվյալներին: Դրան դեռ կանդրադառնանք: 

Friday, March 25, 2022

Ագրեսիան ու քաղաքակրթությունը

... And it requires tremendous social pressure and distress, as well as a constant stream of consciously directed propaganda, to rearouse and legitimate among large masses of people manifestations of strong affects that have been socially proscribed and repressed in everyday life - delight in killing and destruction.

Նորբերտ Էլիասը քաղաքակրթության մասին։ Ավելացնելու բան չկա։ Վերջին մի քանի տարվա իրադարձությունները հասկանալու համար հետ գնանք դասականներին։ Ժամանակակիցները փոքր են մեծը հասկանալու համար ճափմա ընկնելու հընգեր ընտրելու համար։ 

Tuesday, January 14, 2020

Փափկության ծանրությունը...

«Փափլիկը» 13.01.2020: Պատմությունը ու մարդու անփոփոխ լուսանկարը՝ Գի դե Մոպասանի, 21-րդ դարի Հայաստանի մի փոքրիկ բեմում էդ պատմությունը պատմողը՝ Նարինե Գրիգորյանն ու իր հերոսները:

Կոմսն ու կոմսուհին, չարչին ու չարչուհին, կույսերն՝ որպես աստվածային հավանության անոթ, ընթրում են ու դավում: Մինչև դավադրության խեղկատակային ողբերգությունն ու դավադիրների կեղծավորության բոցավառումն ամենամարդկային հույսի մեջ լուռ դաջվում է «Խորհրդավոր ընթրիքում». բեմում, Համազգայինի դերասանների վրձնահարվածներով... Ֆարսը մի վայրկյանում վերածվում է ողբերգության, հետո կտավների ու մասնակիցների միջոցով փոխակերպվում կատակերգության, որովհետև առանց ծիծաղի էդ ողբերգությունից դուրս չես գա...

Բեմադրությունը մարդու ու մարդկանց մասին եվրոպական մի շքեղ խրախճանք էր Եվրոպան ու մարդուն ուսումնասիրել սիրողի համար: Եվրոպան ներկայացման ամեն մի մանրամասում էր՝ պատմության, հագուստների, երաժշտության, կերպարվեստի: Մարդն էլ «ափի վրա»՝ մերկ՝ իր ամենագեղեցիկ զարդերով՝ Եվրոպական երաժշտության ու կերպարվեստով զարդարված հանդերձ...

Լուծումների առումով հավեսագույն բեմադրություն էր: Վայրկյանների տարբերությունը թերևս կշտկեր որոշակի դինամիկության ու ազդեցության ինտենսիվության պահպանման հարցը: Օրինակ՝ ընթրող ֆրանսիացիների համաչափ դանակ-պատառաքաղային մեղեդին՝ պրուսացի սպայի դիրիժորությամբ, ֆանտաստիկ ազդեցիկ էր, բայց մի երեք վայրկյանի տարբերությունն էդ մեղեդու սահմռկեցուցիչ տրագիկոմիկ ազդեցությունը փոխակերպում է սովորականի ու թուլացնում առաջին վայրկյանների ինտենսիվությունը: 

Ամբողջ ներկայացման ընթացքում ծիծաղում ես: Հավեսագույն լուծումները հավեսագույն վարպետոությամբ մարմնավորում են դերասանները, որոնք բոլորն իրենց տեղում են. 

բարձրահասակ, նրբագեղ, թոշնող կոմսուհին (Ալլա Սահակյան), որի ազնվականությանը ձեռնոց է նետում ճոռոմ ու վեհապանծ կեղծավորության մարմնավորում հանդիսացող հատիկ-հատիկ, պլաստմասե առոգանությունը, 

փոքրամարմին ու արագաշարժ չարչուհին (Արմինե Անդրեասյան), որը թվե (այն էլ առնվազն երեք զրոյով վերջացող) աստիճանով իր համար ապահովել է կոմսուհուն գրեթե հավասար  մի տեղ էլիտարության սանդղակի վրա, 

անսեռ, չորացած միանձնուհին (Սերգեյ Թովմասյան), որ պատրաստ է խնամել տառապյալ զինվորին, բայց անպատրաստ ներել իրեն էդ զինվորին ծառայելու հնարավորություն ընձեռած պոռնիկին,

երիտասարդ, սփրթնած միաձնուհին (Մարիա Սեյրանյան), որի դալուկ հայացքի ու հիվանդոտ մարմնի պատճառն ակնհայտորեն Աստվածաշնչի սերտումն ու էդ գործողությունից խուսափելու անհնարինության գիտակցումն է, և ոչ թե աշխարհիկ մեղքերի դեմ անզիջում պայքարը,

բոլոր երկրներում ու բոլոր դարերում անպակաս պրագմատիստ ու կենսախնիդ պանդոկատերը (Վարշամ Գևորգյան), որը ճարտար սուլոցով, ճարպիկ ձեռքերով ու խոհանոցային սպասքի ստեղծագործ կիրառմամբ ապահովում է թե՛ պատմության շարունակականությունը, թե՛ դրա գործվածքի որոշակի գունագեղությունը,

հիստերիկ ու իր երազանքներով ամենայն անկեղծությամբ հայրենիքին կյանքը զոհաբերած ու, բարեբախտաբար քանի որ զոհաբերությունները եթերային են, դրանցից պահուստային մի տասնյակ միշտ գրպանում պահող Կորնյուդիեն (Նարեկ Բաղդասարյան), որի դիմա- ու մարմանախաղը ապահովեցին ծիծաղների առնվազն մեկ երրորդը,

արժանապատվությունը գետնով տալիս անգամ արժանապատիվ կոմսը (Դավիթ Հակոբյան),

գեղջկական խորամանկությամբ քաղաքացու հովերին տրվող, իր էժան գինիների նման էժանագին արժեքներով չարչին (Գագիկ Մադոյան) ու իհարկե,

գերմանական կարգուկանոնի մոլեռանդ երկրպագու պրուսական սպան (Ստեփան Ղամբարյան)...

Ամբողջ ներկայացման ընթացքում ծիծաղում ես: Գրեթե մինչև վերջ: Բայց վերջում դուրս ես գալիս ողբերգականության բեռից մի քիչ գլխահակ. զայրանում ու ներում ես (կամ էլ ոչ) կեղծավորին, խղճում ու ներում ես (կամ էլ ոչ) թույլին, ուժեղն ու լավն ես ուզում, բայց քո ուժեղն ու լավն էդ կեղծավոր ու թույլից են խմորված...

Նայել: Հաստատ: Քեզ հետ մնացող բեմադրություն ա: Ուրիշին էդ մասին պատմելու  ցանկություն ծնող բեմադրություն ա: 

Friday, January 10, 2020

ՍեՌժոյի հավանական արկածները Պոլիտեխնիկում

Իմ մանկության «Թոմ Սոյերի արկածները» գիրք չէր, այլ Լևոնի ու Նանաշոյի ուսանողությունը: Ես երազում էի հայտնվել էդ պատմություններում, «երբ ես ուսանող լինեմ»...

ՍեՌժոն ստեփանավանցի պուճուր-մուճուր, շուստրի-մուստրի տղա էր: Երբ սովորելն իրենից նեղանում էր, ճարտար արկածախնդրությանն էր հյուընկալվում: ՍեՌժոն գիտեր, որ քննությունից պիտի կտրվի, ուստի.

- Ընկեր Դասոյան, էկեք դուք ինձ իրեք նշանակեք, էլի:
- Չորս պակրիշկա՞...
- Բա ոնց, ընկեր Դասոյան ջան:  
- Կարո՞ղ ես էդ պակրիշկեքը քննությունից հետո տանել դաչա:
- Հա, բա ոնց, ընկեր Դասոյան ջան:

Thursday, November 28, 2019

Հայոց աիբներից

Հարսանիք էր: Վազեցի, որ դիմավորեմ իմ ամենասիրուն երկու բարեկամուհիներին ու անսպասելիությունից մի քայլ հետ արեցի: Պարզվեց, դիմավորելու եմ ինչ-որ անծանոթ աղջիկների: Եթե սիրունագույն մի ժպիտով չբարևեին՝ «Բարլուս, Քիիիիս»:

Ահա, մեյք ափ:-) 

Մինչև հիմա միակ բացառությունը, որ ինձ չի սարսափեցրել, քույրս էր, իր հարսանիքին:-) 

Բայց ավելի հետաքրքիր են մեյքափիստները: Իրենց մասնագիտական պրակտիկայի անատոմիական վերլուծությունն առերեսում ա մեզ մեր էության խորագույն բարդույթներից մեկի հետ՝ մենք չենք ուզում մենք լինել, մենք ուզում ենք ուրիշ լինել: Մենք անընդհատ ուզում ենք ուրիշի սահմանած կատարյալը լինել: Ոչ թե մեր, այլ ուրիշի... Ու մի տխուր շղթա ա սկսվում. ես ուզում եմ սիրուն լինել ու էդ սիրունության ստեղծումը ես վստահում եմ մեյքափիսիտին, ում սիրունության սահմանումը տալիս են ոչ թե հին հույներն ու անգամ ոչ թե ժամանակակից լոռեններն ու գուչիները, այլ էդ բոլորի ու դրանց արանքում ընկած ամեն ինչի նմանակումների նմանակումների նմանակումները, որոնք հայտնվում են անկապագույն թոք -շոուներում, գլամուրացված ամսագրերում, ինստագրամաչգիտեմ ինչերում: 

Ու ինքը պետք ա ինձ սիրունացնի: Ես չունեմ «ինձ», կամ եթե ունեմ, «ինձի» իմ ընկալումն էնքան ողբերգականորեն անհարիր ա իմ ակնկալած «ինձին», որ ես պատրաստ եմ միանգամից հրաժարվել դրանից, ոչ թե փորձել ինչ-ինչ հարցեր տալ ու պատասխաններ գտնել: Իսկ մեյքափիստն ունի անդեմ նմանակներից ստեղծած մի հավաքական կերպար ու էդ կերպարը ստեղծելու ուղեցույցային գիտելիք ու հմտություն, որը չի էլ մտածում հղկել սեփական փորձով ու էդ ամենից ու ամենով պետք ա կերտի «ինձ»: Պարզ ա, չէ՞, թե ես ինչու եմ կարկամած հետ քայլ անում իմ սիրունագույն բարեկամուհիներից... Հա, էստեղ ուրիշ բաներ էլ կա, այո, յես, սի, բայց դրանք առայժմ թողնում եմ մի կողմ: 

Մենք էնքան մեզ չենք գտել ու մեր «արվեստագետն» էնքան հեռու ա ներքին բովանդակությունից, էնքան անկարող ընդհանրական իր հմտությունների շղարշի ներքո նկատել քեզ ու էդ հմտությունները ծառայեցնել քեզ, որ էդ ստեղծարար գործընթացի արդյունքում դու հայտնվում ես դիմակով, որից գոհ են հիմնականում մեյքափիստն ու ... մեյքափիստը: Դիմակը թաքցնում ա: Դիմակը թաքցնում ա ինչ-որ իքս ժամանակով: Դիմակը հանվում ա: Դիմակը հանելուց հետո պետք ա կարողանալ սիրել ինքդ քեզ...Կան պահեր, որ ավելի շատ ես ուզում սիրել քեզ, բայց պետք ա քեզ սիրես քո մեջ, ոչ թե անկապ մեկին քո մեջ: 

Հայելին կարող ա վախեցնել, բայց դիմակի հետևում թաքնվելը չի ազատում հայելու «ճշմարտությունից»: 

Monday, March 11, 2019

Գավառականությունն ու թվերը

Կիրագրագիտությամբ շաղախված դիրքորոշումը սարսափելի բան ա.... Տո կիսագրագիտությունը մի կողմ, էդ էլ էական չի. հարց չտալն ա սարսափելի: Չէ, էդ էլ չի. գավառականությունն ա սարսափելի: Էս ինչքան վախեր ունեմ ես, պարզվում ա:-) 

Բայց իմ վախերը մի կողմ. էս թվերի ու բիգ դեյթայի դարում իսկականից վախենալու ա, որ մարդիկ սկսում են թվերով խոսել, առանց հասկանալու թվերից: Բանն էն չի, որ ես թվերից շատ եմ հասկանում: Էն ա, մի կոլեգա ունեմ, որ հենց ուզում ա վրես ծիծաղի, մաթեմից հարց ա տալիս:-) Ու քանի որ ես կես դարում «ուսումնասիրել» եմ իմ ու թվերի հարաբերությունների էությունը, ես թվերին հարգանքով ու զգուշությամբ եմ վերաբերվում: Ու չեմ մոռանում իրենց էլ հարցականի տակ դնել, որովհետև«ի սկզբանէ էր Բանն», այսինքն՝ հարցը: Կարող ես նաև հարց չտալ, ի՞նչ կա որ: Բայց հետո բոլորին քո թվախառն պատասխաններով մի խեղդիր, ախպոր պես...

Գավառականությունն էն ա, որ թվերից ոտերդ թուլանում են: Որ ոտերդ թուլանում են նրանից, թե ով երեսիդ շպպացրեց էդ թվերը: Ու որ դու համոզված ես, որ ամեն ինչի պատասխանն էդ թվերը տվեցին: 

Ինչ եմ ուզում ասել. շատ լավ ա, որ ԱՆ փորձում ա թվերով խոսել, բայց թիվն ախր ինքնանպատակ չի: Ու փոխանակ էդ մարդուն օգնես, որ թվերն իրենց ճիշտ տեղը դնի, ու ավելի համոզիչ իր ասածն ասի, աջուձախ տարածում ես իր՝ Հայաստանի համար անկապ թվերը: 

Հարց տամ էլի, կներեք համարձակությանս՝ ինչո՞ւ ենք նայում Ֆիլիպիններ, Հարավաֆրիկյան Հանրապետություն, Թուրքիա, Բրազիլիա, Ռումինիա, Ռուսաստան, Ուկրաինա ու տենց: Ինչո՞ւ ոչ ԱՄՆ, Կոլոմբիա, Չեխիա, Ֆինլանդիա: Չէ, չեմ հեգնում, ուզում եմ հասկանալ, ինչո՞վ են կարևոր հենց այս երկրները, որ ծխախոտի հարկման համար նայում ենք հենց իրենց փորձին: Ենթադրենք, մեկը հարևան ա, մյուսի հետ վախտին հաց ենք կիսել ու էլի տենց մի քանի ենթադրենքներ: Բայց ինչո՞ւ մենք ենթադրենք, եթե կարելի ա էդ մասին հանգիստ ասել...

Ու ավելի կարևոր հարց. ինչո՞ւ այլ երկրներին չենք նայում: 

Շատ լավ ա, որ նայում ենք, բայց էլի հարց տամ. ինչո՞ւ համար ենք նայում, որ ի՞նչ անենք. որ հաստատե՞նք մեր դիրքորոշումը... Թե՞, որ տեսնենք, թե էդ լուծումը էդ երկրի կոնտեքստւմ ինչու ա աշխատել նենց, ոնց որ մենք ենք ուզում, որ աշխատի մեր կոնտեքստում: Եթե վերջինը, ապա կարո՞­ղ ենք ասել, թե  օրինակ, որ Ուկրաինայում 2008 թվականից սկսած ծխախոտի սպառումը նվազել է 36%-ով, դա ի՞նչ ազդեցություն ա ունեցել ծխող տարբեր սոցիալական շերտերի վրա, ասենք, ամենաաղքատ խավի առողջությունն էդ ընթացքում լավացե՞լ ա, վատացե՞լ ա, ի՞նչ ա եղել... «Ծխախոտային արտադրանքի ընդհանուր հարկերն աճել են 855%-ով, ծխախոտի սպառումը նվազել է 36%-ով». ո՞վ ա սկսել քիչ առնել, ինչո՞ւ, էդ «ինչուները» մեզ մո՞տ էլ են «ինչուներ», թե՞ էնքան ոչ էական «ինչուիկներ» են, որ վարքի էական փոփոխություն ակնկալելն իրատեսական չի: Ուզում եմ ասել, շատ լավ ա, որ նայում ենք միջազգային փորձին, բայց ընթացքում չմոռանանք երկու բան.

ՄԵԿ. հաստա՞տ նայում ենք, որ լուծումներ գտնենք կամ հիմնավորենք հավանական ՏԵՂԱՅՆԱՑՎԱԾ լուծումը, թե՞ էն փիս գիտնականի նման եղած փաստերը հարմարեցնում ենք մեր տեսությանը ու կոշտ-կոպիտ անտերներին վարի տալիս դրա էլեգանտության համար:

ԵՐԿՈՒ. միջազգային փորձի կոնտեքստին նայե՞լ ենք, թե՞ մեր ուզած թվերը գտնելով՝ մոռացել ենք հասկանալ, թե էդ թվերի հետևում ինչ կա-չկա:

«Հը՞, չըլինի՞ թե բարկանում ես»...

Բարկանում եմ, որովհետև տեսնում եմ, որ մարդն ուզում ա գործ անի, փորձում ա, ի տարբերություն շատերի, կարծես թե հասկանալով ա փորձում, բայց օգնեք էլի էդ մարդուն, ոչ թե գավառական «սրտիցս ջուր խմեց»-ներով էս մի փորձն էլ վարի տվեք...

Հա, ու ասեմ, որ ես ծխից ալերգիա ունեմ, համարյա հաշմանդամության աստիճան:-)